Alexander Ostrowski
Alexander Markowich Ostrowski (ucraíno: Олександр Маркович Островський; ruso: Алекса́ндр Ма́ркович Остро́вский), nado o 25 de setembro de 1893 e falecido o 20 de novembro de 1986, foi un matemático ucraíno.
Seu pai Mark foi comerciante, Alexander Ostrowski asistiu á Facultade de Comercio de Kíiv, non a unha escola secundaria, e polo tanto non tiña unha cualificación suficiente para ser admitido na universidade. No entanto, o seu talento non pasou desapercibido: o mentor de Ostrowski, Dmitry Grave, escribiu a Landau e Hensel para pedir axuda.
Posteriormente, Ostrowski comezou a estudar matemáticas na Universidade de Marburgo baixo a supervisión de Hensel en 1912. Durante a Primeira Guerra Mundial foi internado, pero grazas á intervención de Hensel, as restricións aos seus movementos foron un pouco aliviadas e permitíuselle utilizar a biblioteca universitaria.
Despois de rematar a guerra, Ostrowski trasladouse a Göttingen onde escribiu a súa tese de doutoramento e foi influenciado por Hilbert, Klein e Landau. En 1920, despois de obter o seu doutoramento na Universidade de Göttingen,[1] Ostrowski trasladouse a Hamburgo onde traballou como asistente de Hecke e rematou a súa habilitación en 1922. En 1923, volveu a Göttingen e, en 1928, converteuse en profesor de Matemáticas en Basilea, ata que se xubilou en 1958. En 1950, Ostrowski obtivo a cidadanía suíza. Despois da xubilación, aínda publicou artigos científicos ata os seus oitenta anos.
O seu traballo foi principalmente, mais non exclusivamente, en álxebra e teoría de números, e tiña un grande interese polos métodos numéricos, así como polas matemáticas abstractas..[2]
Algúns dos seus descubrimentos máis importantes son:
- Teorema de Ostrowski: é un teorema da teoría de números demostrado en 1916 por Alexander Ostrowski, segundo o cal calquera valor absoluto non trivial no corpo ℚ dos racionais é equivalente ao valor absoluto habitual ou ao dos valores absolutos p-ádicos.
- Teorema do oco de Ostrowski-Hadamard: é un resultado sobre o prolongamento analítico de series de potencias complexas cuxos termos distintos de cero son dunha orde que teñen un "oco" axeitado entre eles
- Numeración de Ostrowski: sistemas de numeración relacionados baseados en fraccións continuas.
Notas
editar- ↑ "mathgenealogy". www.mathgenealogy.org.
- ↑ "Who's That Mathematician? Paul R. Halmos Collection - Page 38". Mathematical Association of America. Arquivado dende o orixinal o 21 de decembro de 2021. Consultado o 15 de decembro de 2024.
Véxase tamén
editarBibliografía
editar- Vorlesungen über Differential- und Integralrechnung, 3 vols. , Birkhäuser;
vol. 1, 1945; Taylor, Angus E. (1946). "Book Review: Vorlesungen über Differential- und Integralrechnung. Vol. 1. Funktionen einer Variablen". Bulletin of the American Mathematical Society 52 (9): 798–800. doi:10.1090/S0002-9904-1946-08649-8.
vol. 1, 2nd edition, 1960; Taylor, Angus E. (1961). "Book Review: Vorlesungen über Differential- und Integralrechnung. Vol 1, Funktionen einer Variablen". Bulletin of the American Mathematical Society 67 (4): 336–338. doi:10.1090/S0002-9904-1961-10600-9.
vol. 2, 1951; Taylor, Angus E. (1952). "Book Review: Vorlesungen über Differential- und Integralrechnung. Vol. II. Differentialrechnung auf dem Gebiete mehrerer Variablen". Bulletin of the American Mathematical Society 58 (4): 513–516. doi:10.1090/S0002-9904-1952-09638-5.
vol. 3, 1954; Taylor, Angus E. (1955). "Book Review: Vorlesungen über Differential- und Integralrechnung. Vol. III. Integralrechnung auf dem Gebiete mehrerer Variablen". Bulletin of the American Mathematical Society 61 (5): 447–450. doi:10.1090/S0002-9904-1955-09946-4.
- Aufgabensammlung zur Infinitesimalrechnung. varios vols. , Birkhäuser, Basilea (1ª edición 1964; 2ª edición 1972) pbk reprint vol. 1 ; vol. 2 A ; vol. 2 B ; vol. 3
- Colleita de traballos de matemáticas. 6 vols. , Birkhäuser, Basilea 1983–1984. vol. 1 ; vol. 2 ; vol. 3 ; vol. 4 ; vol. 5 ; vol. 6