Xaime, duque de Madrid

Xaime de Borbón e Borbón-Parma nado en Vevey no 1870 e finado en París no 1931, foi pretendente carlista ao trono de España co nome de Xaime III (1909-1931), tamén coñecido como duque de Madrid.

Xaime, duque de Madrid

(1914)
Biografía
Nacemento	(es) Jaime de Borbón y Borbón-Parma 27 de xuño de 1870 Vevey, Suíza
Morte	2 de outubro de 1931 (61 anos) París, Francia
Causa da morte	doenza
Legitimist pretender to the French throne (en)
Pretendente carlista ao trono de España
Datos persoais
Residencia	avenue Hoche
Relixión	Igrexa católica
Educación	Beaumont College (en)
Actividade
Ocupación	militar
Carreira militar
Rama militar	Exército Imperial Ruso
Outro
Título	Duque de Anjou Pretendente carlista ao trono de España Legitimist pretender to the French throne (en)
Familia	Casa de Borbón-Anjou
Pais	Carlos, duque de Madrid   e Margarida de Bourbon-Parma
Irmáns	Branca de Espanha Alicia de Borbón y Borbón-Parma Elvira María Teresa Enrique de Borbón y Borbón Parma
Premios
Order of Saint Anna, 4th class (en)  Orde de Santa Ana  Russo-Japanese War Medal (en)  Medal for China campaign (en)  Orde de Leopoldo  Orde de San Vladimiro  Orde de San Vladimiro, 4ª clase  Orde de Santo Estanislau  Order of Saint Stanislaus, 2nd class (en)  Ordem da Coroa (pt)
Sinatura

Traxectoria

Serviu no exército ruso e loitou contra os bóxers en China (1900) e participou na campaña de Manchuria (1904).

Á morte de Carlos VII asumiu a xefatura do carlismo e durante o seu "reinado" o carlismo coñeceuse como xaimismo. Encargou a Juan Vázquez de Mella a secretaría política do carlismo en España, aínda que mantivo como representante do pretendente a Bartolomé Feliú, que o seu antecesor nomeara uns días antes de morrer. Pero as relacións entre Vázquez de Mella e Xaime foron nunca foron boas.

Durante a Primeira guerra mundial Xaime viviu baixo arresto domiciliario en Austria polo seu apoio a Francia e aos aliados, sen case comunicación coa dirección política carlista en España. Tras a guerra trasladouse a Francia e asumiu persoalmente a dirección do carlismo disolvendo a xunta que o gobernaba e provocou a saída de Vázquez de Mella e os mellistas do carlismo en 1919. Aínda que nun primeiro momento apoiou a ditadura de Primo de Rivera, a partir de 1925 opúxose a ela. Tras a proclamación da república en España mantivo conversas con Afonso XIII para unificar as dúas pólas da dinastía carlista, pero a morte de Xaime o 2 de outubro de 1931 impediuno.

Sucedeuno como pretendente carlista o seu tío Afonso Carlos.