Usuario:Servando2/probas

                                                                                                                                                                                         *Este artigo só contén as táboas de declinación de substantivos, adxectivos e pronomes e a conxugaciós dos verbos. O artigo principal é gramática do grego antigo.

Declinación

O artigo

	Masculino			Feminino			Neutro
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	ὁ (ho)	τώ (tō)	οἱ (hoi)	ἡ (hē)	τά (ta)	αἱ (hai)	τό (to)	τώ (tō)	τά (ta)
Acusativo	τόν (ton)	τώ (tō)	τούς (tus)	τήν (tēn)	τά (ta)	τάς (tas)	τό (to)	τώ (tō)	τά (ta)
Xenitivo	τοῦ (tu)	τοῖν (toin)	τῶν (tōn)	τῆς (tēs)	ταῖν (tain)	τῶν (tōn)	τοῦ (tu)	τοῖν (toin)	τῶν (tōn)
Dativo	τῷ (tō)	τοῖν (toin)	τοῖς (tois)	τῇ (tē)	ταῖν (tain)	ταῖς (tais)	τῷ (tō)	τοῖν (toin)	τοῖς (tois)

Nomes

Primeira declinación

Exemplos rematados en -ας ou -ης

	Masculino
	νεανίας (neanias) (r.: νεανῐᾱ-)			Ἀτρείδης (Atreidēs) (r.: Ἀτρειδᾱ-)			στρατιώτης (stratiōtēs) (r.: στρατιωτᾱ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	νεανίας	νεανία	νεανίαι	Ἀτρείδης	Ἀτρείδα	Ἀτρεῖδαι	στρατιώτης	στρατιώτα	στρατιῶται
Vocativo	νεανία	νεανία	νεανίαι	Ἀτρείδη	Ἀτρείδα	Ἀτρεῖδαι	στρατιῶτᾰ	στρατιώτᾱ	στρατιῶται
Acusativo	νεανίαν	νεανία	νεανίας	Ἀτρείδην	Ἀτρείδα	Ἀτρείδας	στρατιώτην	στρατιώτα	στρατιώτας
Xenitivo	νεανίου	νεανίαιν	νεανιῶν	Ἀτρείδου	Ἀτρείδαιν	Ἀτρειδῶν	στρατιώτου	στρατιώταιν	στρατιωτῶν
Dativo	νεανίᾳ	νεανίαιν	νεανίαις	Ἀτρείδῃ	Ἀτρείδαιν	Ἀτρείδαις	στρατιώτῃ	στρατιώταιν	στρατιώταις

Exemplos rematados en -ᾱ e -ᾰ (xen. -ᾱς)

	Feminino
	πολιτεία (r. πολιτειᾱ-)			στρατιά (r. στρατιᾱ-)			ἀλήθεια (r. ἀληθειᾰ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	πολιτεία	πολιτεία	πολιτεῖαι	στρατιά	στρατιά	τρατιαί	ἀλήθειᾰ	ἀληθείᾱ	ἀλήθειαι
Vocativo	πολιτεία	πολιτεία	πολιτεῖαι	στρατιά	στρατιά	στρατιαί	ἀλήθεια	ἀληθείᾱ	ἀλήθειαι
Acusativo	πολιτείαν	πολιτεία	πολιτείας	στρατιάν	στρατιά	στρατιάς	ἀλήθειαν	ἀληθείᾱ	ἀληθείας
Xenitivo	πολιτείας	πολιτείαιν	πολιτειῶν	στρατιᾶς	στρατιαῖν	στρατιῶν	ἀληθείας	άληθείαιν	άληθειῶν
Dativo	πολιτείᾳ	πολιτείαιν	πολιτείαις	στρατιᾷ	στρατιαῖν	στρατιαῖς	ἀληθείᾳ	ἀληθείαιν	ἀληθείαις

Exemplos rematados en -ᾰ (xen. -ης)

	Feminino
	γλῶσσα (r. γλωσσᾰ-)			κώμη (r. κωμᾱ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	γλῶσσα	γλώσσᾱ	γλῶσσαι	κώμη	κώμᾱ	κῶμαι
Vocativo	γλῶσσα	γλώσσᾱ	γλῶσσαι	κώμη	κώμα	κῶμαι
Acusativo	γλῶσσαν	γλώσσᾱ	γλώσσας	κώμην	κώμᾱ	κώμας
Xenitivo	γλώσσης	γλώσσαιν	γλωσσῶν	κώμης	κώμαιν	κωμῶν
Dativo	γλώσσῃ	γλώσσαιν	γλώσσαις	κώμῃ	κώμαιν	κώμαις

Segunda declinación

	Masculino			Feminino			Neutro
	ἄνθρωπος (r. ἀνθρωπο-)			ὁδός (r. ὁδο-)			δῶρον (r. δωρο-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	ἄνθρωπος	ἀνθρώπω	ἄνθρωποι	ὁδὸς	ὁδὼ	ὁδοὶ	δῶρον	δώρω	δῶρα
Vocativo	ἄνθρωπε	ἀνθρώπω	ἄνθρωποι	ὁδὲ	ὁδὼ	ὁδοὶ	δῶρον	δώρω	δῶρα
Acusativo	ἄνθρωπον	ἀνθρώπω	ἀνθρώπους	ὁδὸν	ὁδὼ	ὁδοὺς	δῶρον	δώρω	δῶρα
Xenitivo	ἀνθρώπου	ἀνθρώποιν	ἀνθρώπων	ὁδοῦ	ὁδοῖν	ὁδῶν	δώρου	δώροιν	δώρων
Dativo	ἀνθρώπῳ	ἀνθρώποιν	ἀνθρώποις	ὁδῷ	ὁδοῖν	ὁδοῖς	δώρῳ	δώροιν	δώροις

Nomes contractos

	Masculino			Neutro
	περίπλους (r. περιπλοο- → περιπλου-)			ὀστοῦν (r. ὀστεο- → ὀστου-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	περίπλους	περίπλω	περίπλοι	ὀστοῦν	ὀστὼ	ὀστᾶ
Vocativo	περίπλου	περίπλω	περίπλοι	ὀστοῦν	ὀστὼ	ὀστᾶ
Acusativo	περίπλουν	περίπλω	περίπλους	ὀστοῦν	ὀστὼ	ὀστᾶ
Xenitivo	περίπλου	περίπλοιν	περίπλων	ὀστοῦ	ὀστοῖν	ὀστῶν
Dativo	περίπλῳ	περίπλοιν	περίπλοις	ὀστῷ	ὀστοῖν	ὀστοῖς

Segunda declinación ática

	Masculino			Feminino			Neutro
	λεὼς (r. λεω-)			ἅλως (r. ἁλω-)			ἀνώγεων (r. ἀνωγεω-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	λεὼς	λεὼ	λεῲ	ἅλως	ἅλω	ἅλῳ	ἀνώγεων	ἀνώγεω	ἀνώγεω
Vocativo	λεὼς	λεὼ	λεῲ	ἅλως	ἅλω	ἅλῳ	ἀνώγεων	ἀνώγεω	ἀνώγεω
Acusativo	λεὼν	λεὼ	λεὼς	ἅλω(ν)	ἅλω	ἅλως	ἀνώγεων	ἀνώγεω	ἀνώγεω
Xenitivo	λεὼ	λεῲν	λεὼν	ἅλω	ἅλῳν	ἅλων	ἀνώγεω	ἀνώγεῳν	ἀνώγεων
Dativo	λεῲ	λεῲν	λεῲς	ἅλῳ	ἅλῳν	ἅλῳς	ἀνώγεῳ	ἀνώγεῳν	ἀνώγεῳς

Terceira declinación

Desinencias dos nomes da terceira declinación

	Masculino - Feminino			Neutro
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	-ς ou —	-ε	-ες	—	-ε	-ᾰ
Vocativo	-ς ou —	-ε	-ες	—	-ε	-ᾰ
Acusativo	-ᾰ	-ε	-ᾰς ou -ς (-νς)	—	-ε	-ᾰ
Xenitivo	-ος (ou -ως)	-οιν	-ων	-ος (ou -ως)	-οιν	-ων
Dativo	-ι	-οιν	-σι(ν)	-ι	-οιν	-σι(ν)

Temas vocálicos en -ως (xen. -ωος)

	Masculino
	ἥρως (r. ἡρω-)			Τρὼς (r. Tρω-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	ἥρως	ἥρωε	ἥρωες	Τρὼς	Τρῶε	Τρῶες
Vocativo	ἥρως	ἥρωε	ἥρωες	Τρὼς	Τρῶε	Τρῶες
Acusativo	ἥρωα	ἥρωε	ἥρωας	Τρῶα	Τρῶε	Τρῶας
Xenitivo	ἥρωος	ἡρώοιν	ἡρώων	Τρωὸς	Τρώοιν	Τρώων
Dativo	ἥρωι	ἡρώοιν	ἥρωσι	Τρωὶ	Τρώοιν	Τρωσὶ

Temas vocálicos en -υς (xen. -υος)

	Masculino			Feminino
	ἰχθὺς (r. ἰχθῠ-)			δρῦς (r. δρυ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	ἰχθὺς	ἰχθὺε	ἰχθύες	δρῦς	δρύε	δρύες
Vocativo	ἰχθὺ	ἰχθύε	ἰχθύες	δρῦ	δρύε	δρύες
Acusativo	ἰχθὺν	ἰχθύε	ἰχθῦς	δρῦν	δρύε	δρῦς
Xenitivo	ἰχθύος	ἰχθύοιν	ἰχθύων	δρυὸς	δρυοῖν	δρυῶν
Dativo	ἰχθύϊ	ἰχθύοιν	ἰχθύσι	δρυῒ	δρυοῖν	δρυσὶ

Temas en dobre vogal

	Feminino			Masculino			Neutro
	πόλις (r. πολῐ-, πολε-)			πέλεκυς (r. πελεκῠ-, πελεκε-)			ἄστυ (r. ἀστῠ-, ἀστε-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	πόλις	πόλει	πόλεις	πέλεκυς	πελέκει	πελέκεις	ἄστυ	ἄστει	ἄστη
Vocativo	πόλι	πόλει	πόλεις	πέλεκυ	πελέκει	πελέκεις	ἄστυ	ἄστει	ἄστη
Acusativo	πόλιν	πόλει	πόλεις	πέλεκυν	πελέκει	πελέκεις	ἄστυ	ἄστει	ἄστη
Xenitivo	πόλεως	πολέοιν	πόλεων	πελέκεως	πελεκέοιν	πελέκεων	ἄστεως	ἀστέοιν	ἄστεων
Dativo	πόλει	πολέοιν	πόλεσι	πελέκει	πελεκέοιν	πελέκεσι	ἄστει	ἀστέοιν	ἄστεσι

Temas vocálicos en -εύς, -οῦς e -αῦς

	Masculino						Feminino
	βασιλεὺς (r. βασιλευ-)			βοῦς (r. βου-)			γραῦς (r. γραυ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	βασιλεὺς	βασιλεῖ	βασιλεῖς	βοῦς	βόε	βόες	γραῦς	γρᾶε	γρᾶες
Vocativo	βασιλεῦ	βασιλεῖ	βασιλεῖς	βοῦ	βόε	βόες	γραῦ	γρᾶε	γρᾶες
Acusativo	βασιλέα	βασιλεῖ	βασιλέας	βοῦν	βόε	βοῦς	γραῦν	γρᾶε	γραῦς
Xenitivo	βασιλέως	βασιλέοιν	βασιλέων	βοὸς	βοοῖν	βοῶν	γραὸς	γραοῖν	γραῶν
Dativo	βασιλεῖ	βασιλέοιν	βασιλεῦσι	βοῒ	βοοῖν	βουσὶ	γραῒ	γραοῖν	γραυσὶ

Os nomes "βοῦς" e "γραῦς" son as únicas palabras do seu tipo

Temas en -ώ sen dobre vogal

	Feminino
	ἠχὼ (r. ἠχω-, ἠχο-)	Κλειὼ (r. Κλειω-, Κλειο-)
	Singular	Singular
Nominativo	ἠχὼ	Κλειὼ
Vocativo	ἠχοῖ	Κλειοῖ
Acusativo	ἠχὼ	Κλειὼ
Xenitivo	ἠχοῦς	Κλειοῦς
Dativo	ἠχοῖ	Κλειοῖ

Temas en consoante (κ, π, τ)

	Masculino
	Velar			Labial			Dental
	κόραξ (r.: κορακ-)			γὺψ (r.: γῡπ-)			τάπης (r.: ταπητ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	κόραξ	κόρακε	κόρακες	γὺψ	γῦπε	γῦπες	τάπης	τάπητε	τάπητες
Vocativo	κόραξ	κόρακε	κόρακες	γὺψ	γῦπε	γῦπες	τάπης	τάπητε	τάπητες
Acusativo	κόρακα	κόρακε	κόρακας	γῦπα	γῦπε	γῦπας	τάπητα	τάπητε	τάπητας
Xenitivo	κόρακος	κοράκοιν	κοράκων	γυπὸς	γυποῖν	γυπῶν	τάπητος	ταπήτοιν	ταπήτων
Dativo	κόρακι	κοράκοιν	κόραξι	γυπὶ	γυποῖν	γυψὶ	τάπητι	ταπήτοιν	τάπησι

Temas consonánticos en -ντ e in -α

	Masculino									Neutro
	Tema simple						Tema dobre			Tema simple
	γίγας (r.: γιγαντ-)			ὀδοὺς (r.: ὀδοντ-)			γέρων (r.: γεροντ-)			κτῆμα (r.: κτηματ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	γίγας	γίγαντε	γίγαντες	ὀδοὺς	ὀδόντε	ὀδόντες	γέρων	γέροντε	γέροντες	κτῆμα	κτήματε	κτήματα
Vocativo	γίγαν	γίγαντε	γίγαντες	ὀδοὺς	ὀδόντε	ὀδόντες	γέρον	γέροντε	γέροντες	κτῆμα	κτήματε	κτήματα
Acusativo	γίγαντα	γίγαντε	γίγαντας	ὀδόντα	ὀδόντε	ὀδόντας	γέροντα	γέροντε	γέροντας	κτῆμα	κτήματε	κτήματα
Xenitivo	γίγαντος	γιγάντοιν	γιγάντων	ὀδόντος	ὀδόντοιν	ὀδόντων	γέροντος	γερόντοιν	γερόντων	κτήματος	κτημάτοιν	κτημάτων
Dativo	γίγαντι	γιγάντοιν	γίγασι	ὀδόντι	ὀδόντοιν	ὀδοῦσι	γέροντι	γερόντοιν	γέρουσι	κτήματι	κτημάτοιν	κτήμασι

Tema en nasal simple

	Masculino									Feminino
	Ἕλλην (r. Ἑλλην-)			χειμὼν (r. χειμων-)			Τιτὰν (r. Τιταν-)			ἀκτὶς (r. ἀκτιν-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	Ἕλλην	Ἕλληνε	Ἕλληνες	χειμὼν	χειμῶνε	χειμῶνες	Τιτὰν	Τιτᾶνε	Τιτᾶνες	ἀκτὶς	ἀκτῖνε	ἀκτῖνες
Vocativo	Ἕλλην	Ἕλληνε	Ἕλληνες	χειμὼν	χειμῶνε	χειμῶνες	Τιτὰν	Τιτᾶνε	Τιτᾶνες	ἀκτὶς	ἀκτῖνε	ἀκτῖνες
Acusativo	Ἕλληνα	Ἕλληνε	Ἕλληνας	χειμῶνα	χειμῶνε	χειμῶνας	Τιτᾶνα	Τιτᾶνε	Τιτᾶνας	ἀκτῖνα	ἀκτῖνε	ἀκτῖνας
Xenitivo	Ἕλληνος	Ἑλλήνοιν	Ἑλλήνων	χειμῶνος	χειμώνοιν	χειμώνων	Τιτᾶνος	Τιτάνοιν	Τιτάνων	ἀκτῖνος	ἀκτίνοιν	ἀκτίνων
Dativo	Ἕλληνι	Ἑλλήνοιν	Ἑλλησι	χειμῶνι	χειμώνοιν	χειμῶσι	Τιτᾶνι	Τιτάνοιν	Τιτᾶσι	ἀκτῖνι	ἀκτίνοιν	ἀκτῖσι

Tema en nasal dobre

	Masculino
	ποιμὴν (r. ποιμην-, ποιμεν-)			ἡγεμὼν (r. ἡγεμων-, ηγεμον-)			γείτων (r. γείτων-, γειτον-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	ποιμὴν	ποιμένε	ποιμένες	ἡγεμὼν	ἡγεμόνε	ἡγεμόνες	γείτων	γείτονε	γείτονες
Vocativo	ποιμὴν	ποιμένε	ποιμένες	ἡγεμὼν	ἡγεμόνε	ἡγεμόνες	γεῖτον	γείτονε	γείτονες
Acusativo	ποιμένα	ποιμένε	ποιμένας	ἡγεμόνα	ἡγεμόνε	ἡγεμόνας	γείτονα	γείτονε	γείτονας
Xenitivo	ποιμένος	ποιμένοιν	ποιμένων	ἡγεμόνος	ἡγεμόνοιν	ἡγεμόνων	γείτονος	γειτόνοιν	γειτόνων
Dativo	ποιμένι	ποιμένοιν	ποιμέσι	ἡγεμόνι	ἡγεμόνοιν	ἡγεμόσι	γείτονι	γειτόνοιν	γείτοσι

Temas en líquida

	Masculino
	Tema simple						Tema dobre
	κλητὴρ (r. κλητηρ-)			ἰχὼρ (r. ἰχὼρ-)			ἀθὴρ (r. ἀθηρ-, ἀθερ-)			ῥήτωρ (r. ῥητωρ-, ῥητορ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	κλητὴρ	κλητῆρε	κλητῆρες	ἰχὼρ	ἲχῶρε	ἰχῶρες	ἀθὴρ	ἀθέρε	ἀθέρες	ῥήτωρ	ῥήτορε	ῥήτορες
Vocativo	κλητὴρ	κλητῆρε	κλητῆρες	ἰχὼρ	ἲχῶρε	ἰχῶρες	ἀθὴρ	ἀθέρε	ἀθέρες	ῥῆτορ	ῥήτορε	ῥήτορες
Acusativo	κλητῆρα	κλητῆρε	κλητῆρας	ἰχῶρα	ἲχῶρε	ἰχῶρας	ἀθέρα	ἀθέρε	ἀθέρας	ῥήτορα	ῥήτορε	ῥήτορας
Xenitivo	κλητῆρος	κλητήροιν	κλητήρων	ἰχῶρος	ἰχώροιν	ἰχώρων	ἀθέρος	ἀθέροιν	ἀθέρων	ῥήτορος	ῥητόροιν	ῥητόρων
Dativo	κλητῆρι	κλητήροιν	κλητῆρσι	ἰχῶρι	ἰχώροιν	ἰχῶρσι	ἀθέρι	ἀθέροιν	ἀθέρσι	ῥήτορι	ῥητόροιν	ῥήτορσι

Temas que eliminan o "ε" na raíz

	Masculino						Neutro
	πατὴρ (r. πατηρ-, πατερ-)			ἀνὴρ (r. ἀνηρ-, ἀνερ-)			Δημήτηρ (r. Δημητηρ,- Δημητερ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular
Nominativo	πατὴρ	πατέρε	πατέρες	ἀνὴρ	ἄνδρε	ἄνδρες	Δημήτηρ
Vocativo	πάτερ	πατέρε	πατέρες	ἄνερ	ἄνδρε	ἄνδρες	Δήμητερ
Acusativo	πατέρα	πατέρε	πατέρας	ἄνδρα	ἄνδρε	ἄνδρας	Δήμητρα
Xenitivo	πατρὸς	πατέροιν	πατέρων	ἀνδρὸς	ἀνδροῖν	ἀνδρῶν	Δήμητρος
Dativo	πατρὶ	πατέροιν	πατράσι	ἀνδρὶ	ἀνδροῖν	ἀνδράσι	Δήμητρι

Temas en silbante

	Masculino
	Σωκράτης (r. Σωκρατεσ-)		Περικλῆς (r. Περικλεεσ-)
	Singular	Plural	Singular	Plural
Nominativo	Σωκράτης	Σωκράται	Περικλῆς	Περικλεῖς
Vocativo	Σώκρατες	Σωκράται	Περίκλεις	Περικλεῖς
Acusativo	Σωκράτη	Σωκράτας	Περικλέα	Περικλεῖς
Xenitivo	Σωκράτους	Σωκρατῶν	Περικλέους	Περικλέων
Dativo	Σωκράτει	Σωκράταις	Περικλεῖ	-

Raíz dobre sen sufixo

	Neutro						Feminino
	βέλος (r. βελοσ-, βελεσ-)			ἔδαφος (r. ἐδαφοσ-, ἐδαφεσ-)			αἰδὼς (r. αἰδωσ-, αἰδοσ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular
Nominativo	βέλος	βέλει	βέλη	ἔδαφος	ἐδάφει	ἐδάφη	αἰδὼς
Vocativo	βέλος	βέλει	βέλη	ἔδαφος	ἐδάφει	ἐδάφη	αἰδὼς
Acusativo	βέλος	βέλει	βέλη	ἔδαφος	ἐδάφει	ἐδάφη	αἰδῶ
Xenitivo	βέλους	βελοῖν	βελῶν	ἐδάφους	ἐδαφοῖν	ἐδαφῶν	αἰδοῦς
Dativo	βέλει	βελοῖν	βέλεσι	ἐδάφει	ἐδαφοῖν	ἐδάφεσι	αἰδοῖ

Nomes irregulares

• Non se inclúe o número dual en todos os nomes.

	Ἄρης		γυνὴ			Θαλῆς ( < Θαλέης)		Οἰδίπους		πῦρ
	Masculino		Feminino			Masculino		Masculino		Neutro
	Singular		Singular	Plural		Singular		Singular		Singular	Plural
Nominativo	Ἄρης		γυνὴ	γυναῖκες		Θαλῆς		Οἰδίπους		πῦρ	πυρὰ
Vocativo	Ἄρες		γύναι	γυναῖκες		——		Οἰδίπου		πῦρ	πυρὰ
Acusativo	Ἄρη ou Ἄρην		γυναῖκα	γυναῖκας		Θαλῆν ou Θάλητα		Οἰδίπουν		πῦρ	πυρὰ
Xenitivo	Ἄρεως		γυναικὸς	γυναικῶν		Θαλοῦ ou Θαλέω ou Θάλητος		Οἰδίποδος ou Οἰδίπου		πυρὸς	πυρῶν
Dativo	Ἄρει		γυναικὶ	γυναιξὶ		Θαλῇ ou Θάλητι		Οἰδίποδι		πυρὶ	πυροῖς

	Ἀπόλλων		γόνυ			δόρυ			Ζεὺς		ἧπαρ			κύων			ναῦς			οὖς
	Masculino		Neutro			Neutro			Masculino		Neutro			Masculino			Feminino			Neutro
	Singular		Singular	Plural		Singular	Plural		Singular		Singular	Plural		Singular	Plural		Singular	Plural		Singular	Dual	Plural
Nominativo	Ἀπόλλων		γόνυ	γόνατα		δόρυ	δόρατα		Ζεὺς		ἧπαρ	ἥπατα		κύων	κύνες		ναῦς	νῆες		οὖς	ὦτε	ὦτα
Vocativo	Ἄπολλον		γόνυ	γόνατα		δόρυ	δόρατα		Ζεῦ		ἧπαρ	ἥπατα		κύον	κύνες		ναῦ	νῆες		οὖς	ὦτε	ὦτα
Acusativo	Ἀπόλλωνα ou Ἀπόλλω		γόνυ	γόνατα		δόρυ	δόρατα		Δία		ἧπαρ	ἥπατα		κύνα	κύνας		ναῦν	ναῦς		οὖς	ὦτε	ὦτα
Xenitivo	Ἀπόλλωνος		γόνατος	γονάτων		δόρατος	δοράτων		Διὸς		ἥπατος	ἡπάτων		κυνὸς	κυνῶν		νεὼς	νεῶν		ὠτὸς	ὤτοιν	ὤτων
Dativo	Ἀπόλλωνι		γόνατι	γόνασι		δόρατι	δόρασι		Διὶ		ἥπατι	ἥπασι		κυνὶ	κυσὶ		νηὶ	ναυσὶ		ὤτὶ	ὤτοιν	ὠσὶ

	ὕδωρ			χεὶρ
	Neutro			Feminino
	Singular	Plural		Singular	Dual	Plural
Nominativo	ὕδωρ	ὕδατα		χεὶρ	χεῖρε	χεῖρες
Vocativo	ὕδωρ	ὕδατα		χεὶρ	χεῖρε	χεῖρες
Acusativo	ὕδωρ	ὕδατα		χεῖρα	χεῖρε	χεῖρας
Xenitivo	ὕδατος	ὑδάτων		χειρὸς	χεροῖν	χειρῶν
Dativo	ὕδατι	ὕδασι		χειρὶ	χεροῖν	χερσὶ

• As desinencias de dativo plural (-σι) admiten o engadido dun ν fina. Por exemplo ὁ γίγας → τοῖς γίγασι e γίγασιν e ἡ γραῦς → ταῖς γραυσὶ e γραυσίν.

Adxectivos

Segunda declinación

Tres terminacións - tres xéneros

	Masculino			Feminino			Neutro
	σοφὸς (r.: σοφο-)			σοφὴ (r.: σοφη-)			σοφὸν (r.: σοφο-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	σοφὸς	σοφὼ	σοφοὶ	σοφὴ	σοφὰ	σοφαὶ	σοφὸν	σοφὼ	σοφὰ
Xenitivo	σοφοῦ etc..	σοφοῖν etc..	σοφῶν etc..	σοφῆς etc..	σοφαῖν etc..	σοφῶν etc..	σοφοῦ etc..	σοφοῖν etc..	σοφῶν etc..

Dúas terminacións - tres xéneros

	Masculino-Feminino			Neutro
	ἄφθονος (r.: ἀφθονο-)			ἄφθονον (r.: ἀφθονο-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	ἄφθονος	ἀφθόνω	ἄφθονοι	ἄφθονον	ἀφθόνω	ἄφθονα
Xenitivo	ἀφθόνου etc..	ἀφθόνοιν etc..	ἀφθόνων etc..	ἀφθόνου etc..	ἀφθόνοιν etc..	ἀφθόνοιν etc..

Terceira declinación

Temas en vogal

• Tres terminacións en ῠς-, ειᾰ-, e -ῠ

	Masculino			Feminino			Neutro
	βαθὺς (r. βαθυ-)			βαθεῖα (r. βαθε-)			βαθὺ (r. βαθυ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	βαθὺς	βαθεῖ	βαθεῖς	βαθεῖα	βαθεία	βαθεῖαι	βαθὺ	βαθεῖ	βαθέα
Vocativo	βαθὺ	βαθεῖ	βαθεῖς	βαθεῖα	βαθεία	βαθεῖαι	βαθὺ	βαθεῖ	βαθέα
Acusativo	βαθὺν	βαθεῖ	βαθεῖς	βαθεῖαν	βαθεία	βαθείας	βαθὺ	βαθεῖ	βαθέα
Xenitivo	βαθέος	βαθέοιν	βαθέων	βαθείας	βαθείαιν	βαθειῶν	βαθέος	βαθέοιν	βαθέων
Dativo	βαθεῖ	βαθέοιν	βαθέσι	βαθείᾳ	βαθείαιν	βαθείαις	βαθεῖ	βαθέοιν	βαθέσι

Dúas terminacións - tres xéneros

	Masculino - Feminino			Neutro
	εὐδαίμων - εὔδαιμον (r. εὐδαιμον-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	εὐδαίμων	εἰδαίμονε	εὐδαίμονες	εὔδαιμον	εὐδαίμονε	εὐδαίμονα
Vocativo	εὔδαιμον	εὐδαίμονε	εὐδαίμονες	εὔδαιμον	εὐδαίμονε	εὐδαίμονα
Acusativo	εὐδαίμονα	εἰδαίμονε	εὐδαίμονας	εὔδαιμον	εὐδαίμονε	εὐδαίμονα
Xenitivo	εὐδαίμονος	ἐὐδαιμόνοιν	εὐδαιμόνων	εὐδαίμονος	εὐδαιμόνοιν	εὐδαιμόνων
Dativo	εἰδαίμονι	εὐδαιμόνοιν	εὐδαίμοσι	εὐδαίμονι	εἰδαιμόνοιν	εἰδαίμοσι

	Masculino - Feminino			Neutro
	σώφρων - σῶφρον (r. σωφρον-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	σώφρων	σώφρονε	σώφρονες	σῶφρον	σώφρονε	σώφρονα
Vocativo	σῶφρον	σώφρονε	σώφρονες	σῶφρον	σώφρονε	σώφρονα
Acusativo	σώφρονα	σώφρονε	σώφρονας	σῶφρον	σώφρονε	σώφρονα
Xenitivo	σώφρονος	σωφρόνοιν	σωφρόνων	σώφρονος	σωφρόνοιν	σωφρόνων
Dativo	σώφρονι	σωφρόνοιν	σώφροσι	σώφρονι	σωφρόνοιν	σώφροσι

Temas en silbante, dúas terminacións - tres xéneros

	Masculino - Feminino			Neutro
	ἀληθὴς - ἀληθὲς (r. ἀληθεσ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	ἀληθὴς	ἀληθεῖ	ἀληθεῖς	ἀληθὲς	ἀληθεῖ	ἀληθῆ
Vocativo	ἀληθὲς	ἀληθεῖ	ἀληθεῖς	ἀληθὲς	ἀληθεῖ	ἀληθῆ
Acusativo	ἀληθῆ	ἀληθεῖ	ἀληθεῖς	ἀληθὲς	ἀληθεῖ	ἀληθῆ
Xenitivo	ἀληθοῦς	ἀληθοῖν	ἀληθῶν	ἀληθοῦς	αληθοῖν	ἀληθῶν
Dativo	ἀληθεῖ	ἀληθοῖν	ἀληθέσι	ἀληθεῖ	ἀληθοῖν	ἀληθέσι

	Masculino - Feminino			Neutro
	εὐώδης - εὐῶδες (r. εὐωδεσ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	εὐώδης	εὐώδει	εὐώδεις	εὐώδες	εὐώδει	εὐώδη
Vocativo	εὐῶδες	εὐώδει	εὐώδεις	εὐῶδες	εὐώδει	εὐώδη
Acusativo	εὐώδη	εὐώδει	εὐώδεις	εὐῶδες	εὐώδει	εὐώδη
Xenitivo	εὐώδους	εὐώδοιν	εὐωδῶν	εὐώδους	εὐώδοιν	εὐωδῶν
Dativo	εὐώδει	εὐώδοιν	εὐώδεσι	εὐώδει	εὐώδοιν	εὐώδεσι

• Os adxectivos rematados en -ώδης, -ώλης ou -ήρης declínanse como εὐώδης. O resto sobe o acento en varias formas. Estes adxectivos declínanse da seguinte maneira:

	Masculino - Feminino			Neutro
	συνήθης - σύνηθες (r. συνηθεσ-)
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	συνήθης	συνήθει	συνήθεις	σύνηθες	συνήθει	συνήθη
Xenitivo	συνήθους	συνήθοιν	συνήθων	συνήθους	συνήθοιν	συνήθων
Dativo	συνήθει	συνήθοιν	συνήθεσι	συνήθει	συνήθοιν	συνήθεσι
Acusativo	συνήθη	συνήθει	συνήθεις	σύνηθες	συνήθει	συνήθη
Vocativo	σύνηθες	συνήθει	συνήθεις	σύνηθες	συνήθει	συνήθη

Adxectivos irregulares

"πολὺς" e "μέγας"

	πολύς, πολλή, πολὺ (r. πολυ-, πολλο-)							μέγας, μεγάλη, μέγα (r. μεγα-, μεγαλο-)
	Masculino		Feminino		Neutro			Masculino			Feminino			Neutro
	Singular	Plural	Singular	Plural	Singular	Plural		Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	πολὺς	πολλοὶ	πολλὴ	πολλαὶ	πολὺ	πολλὰ		μέγας	μεγάλω	μεγάλοι	μεγάλη	μεγάλα	μεγάλαι	μέγα	μεγάλω	μεγάλα
Vocativo	πολὺ	πολλοὶ	πολλὴ	πολλαὶ	πολὺ	πολλὰ		μέγα	μεγάλω	μεγάλοι	μεγάλη	μεγάλα	μεγάλαι	μέγα	μεγάλω	μεγάλα
Acusativo	πολὺν	πολλοὺς	πολλὴν	πολλὰς	πολὺ	πολλὰ		μέγαν	μεγάλω	μεγάλους	μεγάλην	μεγάλα	μεγάλας	μέγα	μεγάλε	μεγάλα
Xenitivo	πολλοῦ	πολλῶν	πολλῆς	πολλῶν	πολλοῦ	πολλῶν		μεγάλου	μεγάλοιν	μεγάλων	μεγάλη	μεγάλαιν	μεγάλων	μεγάλου	μεγάλοιν	μεγάλων
Dativo	πολλῷ	πολλοῖς	πολλῇ	πολλαῖς	πολλῷ	πολλοῖς		μεγάλῳ	μεγάλοιν	μεγάλοις	μεγάλῃ	μεγάλαιν	μεγάλαις	μεγάλῳ	μεγάλοιν	μεγάλοις

Pronomes

Pronome persoal

	1ª Persoa			2ª Persoa			3ª Persoa
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Plural
Nominativo	ἐγὼ	νὼ	ἡμεῖς	σὺ	σφὼ	ὑμεῖς	—	(σφεῖς)
Acusativo	ἐμέ, με	νὼ	ἡμᾶς	σέ, σε	σφὼ	ὑμᾶς	(ἓ)	(σφᾶς)
Xenitivo	ἐμοῦ, μου	νῷν	ἡμών	σοῦ, σου	σφῷν	ὑμῶν	(οὗ)	(σφῶν)
Dativo	ἐμοῖ, μοι	νῷν	ἡμῖν	σοῖν, σοι	σφῷν	ὑμῖν	οἷ, οἱ	σφίσι(ν)

Demostrativo "οὗτος", "αὕτη", "τοῦτο"

	Masculino		Feminino		Neutro			Todos os xéneros
	Singular	Plural	Singular	Plural	Singular	Plural		Dual
Nominativo	οὗτος	οὗτοι	αὕτη	αὗται	τοῦτο	ταῦτα		τούτω
Vocativo	οὗτος	——	αὕτη	——	——	——		τούτω
Acusativo	τοῦτον	τούτους	ταύτην	ταύτας	τοῦτο	ταῦτα		τούτω
Xenitivo	τοῦτου	τούτων	ταύτης	τούτων	τούτου	τούτων		τούτοιν
Dativo	τούτῳ	τούτοις	ταύτῃ	ταύταις	τούτῳ	τούτοις		τούτοιν

Indefinido "τὶς", "τὶ"

	Masc. - Femin.		Neutro			Todos os xéneros
	Singular	Plural	Singular	Plural		Dual
Nominativo	τὶς	τινὲς	τὶ	τινὰ ou ἄττα		τινὲ
Acusativo	τινὰ	τινὰς	τὶ	τινὰ ou ἄττα		-
Xenitivo	τινὸς ou του	τινῶν	τινὸς ou του	τινῶν		τινοῖν
Dativo	τινὶ ou τῳ	τισὶ(ν)	τινὶ ou τῳ	τισὶ(ν)		τινοῖν

Relativo "ὃς", "ἣ", "ὃ"

	Masculino			Feminino			Neutro
	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural	Singular	Dual	Plural
Nominativo	ὃς	ὣ	οἳ	ἣ	ὣ (ἃ)	αἳ	ὃ	ὣ	ἃ
Acusativo	ὃν	ὣ	οὓς	ἣν	ὣ (ἃ)	ἃς	ὃ	ὣ	-
Xenitivo	οὗ	οἷν	ὧν	ἧς	οἷν (αἷν)	ὧν	οὗ	οἷν	ὧν
Dativo	ᾧ	οἷν	οἷς	ᾗ	οἷν (αἷν)	αἷς	ᾧ	οἷν	οἷς

Numerais

• Declínanse os numerais de un a catro.

	εἱς - μία - ἑν (1)			δύο (2)	τρεῖς - τρία (3)		τέτταρες - τέτταρα (4)
	Singular			Dual	Plural		Plural
	Masculino	Feminino	Neutro	Tres xéneros	Masc.-Fem.	Neutro	Masc.-Fem.	Neutro
Nominativo	εἷς	μία	ἑν	δύο	τρεῖς	τρία	τέτταρες	τέτταρα
Acusativo	ἕνα	μίαν	ἕν	δύο	τρεῖς	τρία	τέτταρας	-
Xenitivo	ἑνὸς	μιᾶς	ἑνὸς	δυοῖν	τριῶν	τριῶν	τεττάρων	τεττάρων
Dativo	ἑνὶ	μιᾷ	ἑνὶ	δυοῖν	τρισὶ	τρισὶ	τέτταρσι	τέτταρσι

Conxugación

As táboas de conxugación non inclúen o número dual

O verbo "εἰμί"

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	εἰμί εἶ ἐστί ἐσμέν ἐστέ εἰσί	ὦ ᾖς ᾖ ὦμεν ἦτε ὦσι	εἴην εἴης εἴη εἴημεν/εἶμεν εἴητε/εἶτε εἴησαν/εἶεν	- ἴσθι ἔστω - ἔστε ἔστων/ὄντων/ἔστωσαν	εἶναι	ὤν οῦσα ὄν
Imperfecto	ἦν ἦσθα ἦν ἦμεν ἦτε ἦσαν
Futuro	ἔσομαι ἔσῃ/ἔσει ἔσται ἐσόμεθα ἔσεσθε ἔσονται		ἐσοίμην ἔσοιο ἔσοιτο ἐσοίμεθα ἔσοισθε ἔσοιντο		ἔσεσθαι	ἐσόμενος ἐσομένη ἐσόμενον

O verbo "ἔχω"

• só a primeira persoa

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	ἔχω	ἔχω	ἔχοιμι	ἔχε	ἔχειν	ἔχων, -ουσα, -ον
Imperfecto	εἶχον
Futuro	ἕξω/σχήσω		ἕξοιμι/σχήσοιμι		ἕξειν/σχήσειν	ἕξων, -ουσα, -ον/σχήσων, -σουσα, -σον
Aoristo	ἔσχον [ἔσχησα]	σχῶ	σχοίην/-σχοῖμι σχοίης etc.	σχὲς	σχεῖν	σχών, -οῦσα, -ὸν
Perfecto	ἔσχηκα	ἐσχηκὼς ὦ	ἐσχηκὼς εἴην	ἐσχηκὼς ἴσθι	ἐσχηκέναι	ἐσχηκώς, -υῖα, -ὸς
Pluscuamperfecto	[ἐσχήκειν]

Formación dos tempos

	Aumento	Reduplicación	Tema	Sufixo aspectual	Desinencia	Resultado
Presente			λύ		ω	λύω
Imperfecto	ἔ		λυ		ον	ἔλυον
Futuro			λύ	σ	ω	λύσω
Aoristo	ἔ		λυ	σ	α	ἔλυσα
Perfecto		λέ	λυ	κ	α	λέλυκα
Pluscuamperfecto	ἐ	λε	λύ	κ	ειν	ἐλελύκειν

Exemplo de verbo

As táboas a seguir non inclúen o Futuro Perfecto.

• Verbo: λύω [raíz: λῡ-] = deixar, soltar, liberar. Lýō é o modelo de verbo regular grego.

Voz activa

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	λύω λύεις λύει λύομεν λύετε λύουσι	λύω λύῃς λύῃ λύωμεν λύητε λύωσι	λύοιμι λύοις λύοι λύοιμεν λύοιτε λύοιεν	- λῦε λυέτω - λύετε λυόντων/λυέτωσαν	λύειν	λύων λύουσα λῦον
Imperfecto	ἔλυον ἔλυες ἔλυε ἐλύομεν ἐλύετε ἔλυον
Futuro	λύσω λύσεις λύσει λύσομεν λύσετε λύσουσι		λύσοιμι λύσοις λύσοι λύσοιμεν λύσοιτε λύσοιεν		λύσειν	λύσων λύσουσα λῦσον
Aoristo	ἔλυσα ἔλυσας ἔλυσε ἐλύσαμεν ἐλύσατε ἔλυσαν	λύσω λύσῃς λύσῃ λύσωμεν λύσητε λύσωσι	λύσαιμι λύσαις λύσαι λύσαιμεν λύσαιτε λύσαιεν	- λῦσον λυσάτω - λύσατε λυσάντων/λυσάτωσαν	λῦσαι	λύσας λύσασα λῦσαν
Perfecto	λέλυκα λέλυκας λέλυκε λελύκαμεν λελύκατε λελύκασι	λελυκώς ὦ λελυκώς ᾖς λελυκώς ᾖ λελυκότες ὦμεν λελυκότες ἦτε λελυκότες ὦσι	λελυκώς εἴην λελυκώς εἴης λελυκώς εἴη λελυκότες εἴημεν λελυκότες εἴητε λελυκότες εἴησαν	- λελυκώς ἴσθι λελυκώς ἔστω - λελυκότες ἔστε λελυκότες ἔστων	λελυκέναι	λελυκώς λελυκυῖα λελυκός
Pluscuamperfecto	ἐλελύκειν ἐλελύκεις ἐλελύκει ἐλελύκεμεν ἐλελύκετε ἐλελύκεσαν

Voz media

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	λύομαι λύῃ/λύει λύεται λυόμεθα λύεσθε λύονται	λύωμαι λύῃ λύηται λυώμεθα λύησθε λύωνται	λυοίμην λύοιο λύοιτο λυοίμεθα λύοισθε λύοιντο	- λύου λυέσθω - λύεσθε λυέσθων/λυέσθωσαν	λύεσθαι	λυόμενος λυομένη λυόμενον
Imperfecto	ἐλυόμην ἐλύου ἐλύετο ἐλυόμεθα ἐλύεσθε ἐλύοντο
Futuro	λύσομαι λύσῃ/λύσει λύσεται λυσόμεθα λύσεσθε λύσονται		λυσοίμην λύσοιο λύσοιτο λυσοίμεθα λύσοισθε λύσοιντο		λύσεσθαι	λυσόμενος λυσομένη λυσόμενον
Aoristo	ἐλυσάμην ἐλύσω ἐλύσατο ἐλυσάμεθα ἐλύσασθε ἐλύσαντο	λύσωμαι λύσῃ λύσηται λυσώμεθα λύσησθε λύσωνται	λυσαίμην λύσαιο λύσαιτο λυσαίμεθα λύσαισθε λύσαιντο	- λῦσαι λυσάσθω - λύσασθε λυσάσθων/λυσάσθωσαν	λύσασθαι	λυσάμενος λυσαμένη λυσάμενον
Perfecto	λέλυμαι λέλυσαι λέλυται λελύμεθα λέλυσθε λέλυνται	λελυκώς ὦ λελυκώς ᾖς λελυκώς ᾖ λελυκότες ὦμεν λελυκότες ἦτε λελυκότες ὦσι	λελυμένος εἴην λελυμένος εἴης λελυμένος εἴη λελυμένοι εἴημεν λελυμένοι εἴητε λελυμένοι εἴησαν	- λέλυσο λελύσθω - λέλυσθε λελύσθων/λελύσθωσαν	λελύσθαι	λελυμένος λελυμένη λελυμένον
Pluscuamperfecto	ἐλελύμην ἐλέλυσο ἐλέλυτο ἐλελύμεθα ἐλέλυσθε ἐλέλυντο

Voz pasiva

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	λύομαι λύῃ/λύει λύεται λυόμεθα λύεσθε λύονται	λύωμαι λύῃ λύηται λυώμεθα λύησθε λύωνται	λυοίμην λύοιο λύοιτο λυοίμεθα λύοισθε λύοιντο	- λύου λυέσθω - λύεσθε λυέσθων/λυέσθωσαν	λύεσθαι	λυόμενος λυομένη λυόμενον
Imperfecto	ἐλυόμην ἐλύου ἐλύετο ἐλυόμεθα ἐλύεσθε ἐλύοντο
Futuro	λυθήσομαι λυθήσῃ/λυθήσει λυθήσεται λυθησόμεθα λυθήσεσθε λυθήσονται		λυθησοίμην λυθήσοιο λυθήσοιτο λυθησοίμεθα λυθήσοισθε λυθήσοιντο		λυθήσεσθαι	λυθησόμενος λυθησομένη λυθησόμενον
Aoristo	ἐλύθην ἐλύθης ἐλύθη ἐλύθημεν ἐλύθητε ἐλύθησαν	λυθῶ λυθῇς λυθῇ λυθῶμεν λυθῆτε λυθῶσι	λυθείην λυθείης λυθείη λυθείημεν/λυθεῖμεν λυθείητε/λυθεῖτε λυθείησαν/λυθεῖεν	- λύθητι λυθήτω - λύθητε λυθέντων/λυθήτωσαν	λυθῆναι	λυθείς λυθεῖσα λυθέν
Perfecto	λέλυμαι λέλυσαι λέλυται λελύμεθα λέλυσθε λέλυνται	λελυκώς ὦ λελυκώς ᾖς λελυκώς ᾖ λελυκότες ὦμεν λελυκότες ἦτε λελυκότες ὦσι	λελυμένος εἴην λελυμένος εἴης λελυμένος εἴη λελυμένοι εἴημεν λελυμένοι εἴητε λελυμένοι εἴησαν	- λέλυσο λελύσθω - λέλυσθε λελύσθων/λελύσθωσαν	λελύσθαι	λελυμένος λελυμένη λελυμένον
Pluscuamperfecto	ἐλελύμην ἐλέλυσο ἐλέλυτο ἐλελύμεθα ἐλέλυσθε ἐλέλυντο

Verbos de tema en consoante

• Perfecto e Pluscuamperfecto de indicativo da voz mediopasiva de verbos cuxo tema remata en consoante.

	Perfecto	Pluscuamperfecto	Infinitivo	Participio
πράττομαι (stem: πρᾱγ-)	πέπραγμαι πέπραξαι πέπρακται πεπράγμεθα πέπραχθε πεπραγμένοι εἰσί	ἐπεπράγμην ἐπέπραξο ἐπέπρακτο ἐπεπράγμεθα ἐπέπραχθε πεπραγμένοι ἦσαν	πεπρᾶχθαι	πεπραγμένος πεπραγμένη πεπραγμένον
γράφομαι (stem: γρᾰφ-)	γέγραμμαι γέγραψαι γέγραπται γεγράμμεθα γέγραφθε γεγραμμένοι εἰσί	ἐγεγράμην ἐγέγραψο ἐγέγραπτο ἐγεγράμμεθα ἐγέγραφθε γεγραμμένοι ἦσαν	γεγράφθαι	γεγραμμένος γεγραμμένη γεγραμμένον
πείθομαι (stem: πειθ-)	πέπεισμαι πέπεισαι πέπεισται πεπείσμεθα πέπεισθε πεπεισμένοι εἰσί	ἐπεπείσμην ἐπέπεισο ἐπέπειστο ἐπείσμεθα ἐπέπεισθε πεπεισμένοι ἦσαν	πεπεῖσθαι	πεπεισμένος πεπεισμένη πεπεισμένον

Aoristo II

• Verbo: βάλλω

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Voz activa	ἔβαλον ἔβαλες ἔβαλε ἐβάλομεν ἐβάλετε ἔβαλον	βάλω βάλῃς βάλῃ βάλωμεν βάλητε βάλωσι	βάλοιμι βάλοις βάλοι βάλοιμεν βάλοιτε βάλοιεν	- βάλε βαλέτω - βάλετε βαλόντων/βαλέτωσαν	βαλεῖν	βαλὼν βαλοῦσα βαλὸν
Voz media	ἐβαλόμην ἐβάλου ἐβάλετο ἐβαλόμεθα ἐβάλεσθε ἐβάλοντο	βάλωμαι βάλῃ βάληται βαλώμεθα βάλησθε βάλωνται	βαλοίμην βάλοιο βάλοιτο βαλοίμεθα βάλοισθε βάλοιντο	- βαλοῦ βαλέσθω - βάλεσθε βαλέσθων/βαλέσθωσαν	βαλέσθαι	βαλόμενος βαλομένη βαλόμενον

Futuro Pasivo II e Aoristo II pasivo

• Verbo: γράφομαι

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Futuro	γραφήσομαι γραφήσει γραφήσεται γραφησόμεθα γραφήσεσθε γραφήσονται		γραφησοίμην γραφήσοιο γραφήσοιτο γραφησοίμεθα γραφήσοισθε γραφήσοιντο		γραφήσεσθαι	γραφησόμενος γραφησομένη γραφησόμενον
Aoristo II	ἐγράφην ἐγράφης ἐγράφη ἐγράφημεν ἐγράφητε ἐγράφησαν	γραφῶ γραφῇς γραφῇ γραφῶμεν γραφῆτε γραφῶσι	γραφείην γραφείης γραφείη γραφείημεν γραφείητε γραφείησαν	- γράφηθι γραφήτω - γράφητε γραφέντων	γραφῆναι	γραφεὶς γραφεῖσα γραφὲν

Verbos contractos

Verbos en -άω

Regras

• α + ε ou η → ᾱ

• α + ει ou ῃ → ᾳ

• α + ο ou ω ou ου → ω

• α + οι → ῳ

Verbo τιμάω → τιμῶ (r. τιμα-)

Voz activa

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	(τιμάω) τιμῶ (τιμάεις) τιμᾷς (τιμάει) τιμᾷ (τιμάομεν) τιμῶμεν (τιμάετε) τιμᾶτε (τιμάουσι) τιμῶσι	(τιμάω) τιμῶ (τιμάῃς) τιμᾷς (τιμάῃ) τιμᾷ (τιμάωμεν) τιμῶμεν (τιμάητε) τιμᾶτε (τιμάωσι) τιμῶσι	(τιμάοιμι) τιμῷμι (τιμάοις) τιμῷς (τιμάοι) τιμῷ (τιμάοιμεν) τιμῷμεν (τιμάοιτε) τιμῷτε (τιμάοιεν) τιμῷεν	- (τίμαε) τίμα (τιμαέτω) τιμάτω - (τιμάετε) τιμᾶτε (τιμαόντων) τιμώντων/(τιμαέτωσαν) τιμάτωσαν	(τιμάειν) τιμᾶν	(τιμάων) τιμῶν (τιμάουσα) τιμῶσα (τιμάον) τιμῶν
Imperfecto	(ἐτίμαον) ἐτίμων (ἐτίμαες) ἐτίμας (ἐτίμαε) ἐτίμα (ἐτιμάομεν) ἐτιμῶμεν (ἐτιμάετε) ἐτιμᾶτε (ἐτίμαον) ἐτίμων

Voz media

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	(τιμάομαι) τιμῶμαι (τιμάει) τιμᾷ (τιμάεται) τιμᾶται (τιμαόμεθα) τιμώμεθα (τιμάεσθε) τιμᾶσθε (τιμάονται) τιμῶνται	(τιμάωμαι) τιμῶμαι (τιμάῃ) τιμᾷ (τιμάηται) τιμᾶτε (τιμαώμεθα) τιμώμεθα (τιμάησθε) τιμᾶσθε (τιμάωνται) τιμῶνται	(τιμαοίμην) τιμῴμην (τιμάοιο) τιμῷο (τιμάοιτο) τιμῷτο (τιμαοίμεθα) τιμῴμεθα (τιμάοισθε) τιμῷσθε (τιμάοιντο) τιμῷντο	- (τιμάου) τιμῶ (τιμαέσθω) τιμάσθω - (τιμάεσθε) τιμᾶσθε (τιμαέσθων) τιμάσθων/(τιμαέσθωσαν) τιμάσθων	(τιμάεσθαι) τιμᾶσθαι	(τιμαόμενος) τιμώμενος (τιμαομένη) τιμωμένη (τιμαόμενον) τιμώμενον
Imperfecto	(ἐτιμαόμην) ἐτιμώμην (ἐτιμάου) ἐτιμῶ (ἐτιμαέτο) ἐτιμᾶτο (ἐτιμαόμεθα) ἐτιμώμεθα (ἐτιμάεσθε) ἐτιμᾶσθε (ἐτιμάοντο) ἐτιμῶντο

Verbos en -έω

Regras

• ε + ε → ει

• ε + ο → ου

• ε + ditongo ou vogal longa → o ditongo ou a vogal longa.

Verbo ποιέω → ποιῶ (r. ποιε-)

Voz activa

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	(ποιέω) ποιῶ (ποιέεις) ποιεῖς (ποιέει) ποιεῖ (ποιέομεν) ποιοῦμεν (ποιέετε) ποιεῖτε (ποιέουσι) ποιοῦσι	(ποιέω) ποιῶ (ποιέῃς) ποιῇς (ποιέῃ) ποιῇ (ποιέωμεν) ποιῶμεν (ποιέητε) ποιῆτε (ποιέωσι) ποιῶσι	(ποιέοιμι) ποιοῖμι (ποιέοις) ποιοῖς (ποιέοι) ποιοῖ (ποιέοιμεν) ποιοῖμεν (ποιέοιτε) ποιοῖτε (ποιέοιεν) ποιοῖεν	- (ποίεε) ποίει (ποιεέτω) ποιείτω - (ποιέετε) ποιεῖτε (ποιεόντων) ποιούντων/(ποιεέτωσαν) ποιείτωσαν	(ποιέεν) ποιεῖν	(ποιέων) ποιῶν (ποιέουσα) ποιοῦσα (ποιέον) ποιοῦν
Imperfecto	(ἐποίεον) ἐποίουν (ἐποίεες) ἐποίεις (ἐποίεε) ἐποίει (ἐποιέομεν) ἐποιοῦμεν (ἐποιέετε) ἐποιεῖτε (ἐποίεον) ἐποίουν

Voz media

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	(ποιέομαι) ποιοῦμαι (ποιέει) ποιεῖ (ποιέεται) ποιεῖται (ποιεόμεθα) ποιούμεθα (ποιέεσθε) ποιεῖσθε (ποιέονται) ποιοῦνται	(ποιέωμαι) ποιῶμαι (ποιέῃ) ποιῇ (ποιέηται) ποιῆται (ποιεώμεθα) ποιώμεθα (ποιέησθε) ποιῆσθε (ποιέωνται) ποιῶνται	(ποιεοίμην) ποιοίμην (ποιέοιο) ποιοῖο (ποιέοιτο) ποιοῖτο (ποιεοίμεθα) ποιοίμεθα (ποιέοισθε) ποιοῖσθε (ποιέοιντο) ποιοῖντο	- (ποιέου) ποιοῦ (ποιεέσθω) ποιείσθω - (ποιέεσθε) ποιεῖσθε (ποιεέσθων) ποιείσθων/(ποιεέσθωσαν) ποιείσθωσαν	(ποιέεσθαι) ποιεῖσθαι	(ποιεόμενος) ποιούμενος (ποιεομένη) ποιουμένη (ποιεόμενον) ποιούμενον
Imperfecto	(ἐποιεόμην) ἐποιούμην (ἐποιέου) ἐποιοῦ (ἐπιέετο) ἐποιεῖτο (ἐποιεόμεθα) ἐποιούμεθα (ἐποιέεσθε) ἐποιεῖσθε (ἐποιέοντο) ἐποιοῦντο

Verbos en -όω

Regras

• ο + ε ou ο ou ου → ου

• ο + η ou ω → ω

• ο + ει ou ῃ ou οι → οι

Verb δηλόω → δηλῶ (r. δηλο-)

Voz activa

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	(δηλόω) δηλῶ (δηλόεις) δηλοῖς (δηλόει) δηλοῖ (δηλόομεν) δηλοῦμεν (δηλόετε) δηλοῦτε (δηλόουσι) δηλοῦσι	(δηλόω) δηλῶ (δηλόῃς) δηλοῖς (δηλόῃ) δηλοῖ (δηλόωμεν) δηλῶμεν (δηλόητε) δηλῶτε (δηλόωσι) δηλῶσι	(δηλόοιμι) δηλοῖμι (δηλόοις) δηλοῖς (δηλόοι) δηλοῖ (δηλόοιμεν) δηλοῖμεν (δηλόοιτε) δηλοῖτε (δηλόοιεν) δηλοῖεν	- (δήλοε) δήλου (δηλοέτω) δηλούτω - (δηλόετε) δηλοῦτε (δηλοόντων) δηλούντων/(δηλοέτωσαν) δηλούτωσαν	(δηλόεν) δηλοῦν	(δηλόων) δηλῶν (δηλόουσα) δηλοῦσα (δηλόον) δηλοῦν
Imperfecto	(ἐδήλοον) ἐδήλουν (ἐδήλοες) ἐδήλους (ἐδήλοε) ἐδήλου (ἐδηλόομεν) ἐδηλοῦμεν (ἐδηλόετε) ἐδηλοῦτε (ἐδήλοον) ἐδήλουν

Voz media

	Indicativo	Subxuntivo	Optativo	Imperativo	Infinitivo	Participio
Presente	(δηλόομαι) δηλοῦμαι (δηλόει) δηλοῖ (δηλόεται) δηλοῦται (δηλοόμεθα) δηλούμεθα (δηλόεσθε) δηλοῦσθε (δηλόονται) δηοῦνται	(δηλόωμαι) δηλῶμαι (δηλόῃ) δηλοῖ (δηλόηται) δηλῶται (δηλοώμεθα) δηλώμεθα (δηλόησθε) δηλῶσθε (δηλόωνται) δηλῶνται	(δηλοοίμην) δηλοίμην (δηλόοιο) δηλοῖο (δηλόοιτο) δηλοῖτο (δηλοοίμεθα) δηλοίμεθα (δηλόοισθε) δηλοῖσθε (δηλόοιντο) δηλοῖντο	- (δηλόου) δηλοῦ (δηλοέσθω) δηλούσθω - (δηλόεσθε) δηλοῦσθε (δηλοέσθων) δηλούσθων/(δηλοέσθωσαν) δηλούσθωσαν	(δηλόεσθαι) δηλοῦσθαι	(δηλοόμενος) δηλούμενος (δηλεομένη) δηλουμένη (δηλοόμενον) δηλούμενον
Imperfecto	(ἐδηλοόμην) ἐδηλούμην (ἐδηλόου) ἐδηλοῦ (ἐδηλόετο) ἐδηλοῦτο (ἐδηλοόμεθα) ἐδηλούμεθα (ἐδηλόεσθε) ἐδηλοῦσθε (ἐδηλόοντο) ἐδηλοῦντο

Outros tempos

Os restantes tempos fórmanse sen contraccións. A vogal da raíz alóngase e engádese o sufixo de xeito normal. e.g.:

• τιμάω → τιμῶ: Futuro: τιμήσω, Aoristo: ἐτίμησα, Perfecto: τετίμηκα, Pluscuamp.: ἐτετιμήκειν

• ποιέω → ποιῶ: Futuro: ποιήσω, Aoristo: ἐποίησα, Perfecto: πεποίηκα, Pluscaump.: ἐπεποιήκειν

• δηλόω → δηλῶ: Futuro: δηλώσω, Aoristo: ἐδήλωσα, Perfecto: δεδήλωκα, Pluscuamp.: έδεδηλώκειν

Verbos atemáticos (-μι)

Verbos con sufixo νυ

• Verbo δείκνῡμι "mostrar" (r. δεικ-)

		Voz activa	Voz media	Voz pasiva
Indicativo	Presente	δείκνῡμι δείκνῡς δεικνῡσι δείκνυμεν δείκνυτε δεικνύᾱσι	δείκνυμαι δείκνυσαι δείκνυται δεικνύμεθα δείκνυσθε δείκνυνται
	Imperfecto	ἐδείκνῡν ἐδείκνῡς ἐδείκνῡ ἐδείκνυμεν ἐδείκνυτε ἐδείκνυσαν	ἐδεικνύμην ἐδείκνυσο ἐδείκνυτο ἐδεικνύμεθα ἐδείκνυσθε ἐδείκνυντο
	Futuro	δείξω etc.	δείξομαι etc.	δειχθήσομαι etc.
	Aoristo	ἔδειξα etc.	ἐδειξάμην etc.	ἐδείχθην etc.
	Perfecto	δέδειχα etc.	δέδειγμαι etc.
Subxuntivo	Presente	δεικνύω δεικνύῃς δεικνύῃ δεικνύωμεν δεικνύητε δεικνύωσι	δεικνύωμαι δεικνύῃ δεικνύηται δεικνυώμεθα δεικνύησθε δεικνύωνται
Optativo		δεικνύοιμι δεικνύοις δεικνύοι δεικνύοιμεν δεικνύοιτε δεικνύοιεν	δεικνυοίμην δεικνύοιο δεικνύοιτο δεικνυοίμεθα δεικνύοισθε δεικνύοιντο
Imperativo		- δείκνῡ δεικνύτω - δείκνυτε δεικνύντων/δεικνύτωσαν	- δείκνυσο δεικνύσθω - δείκνυσθε δεικνύσθων/δεικνύσθωσαν
Infinitivo		δεικνύναι	δείκνυσθαι
Participio		δεικνῡ́ς δεικνῦσα δεικνὺν	δεικνύμενος δεικνυμένη δεικνύμενον

Wikipedia:Babel

gl Este usuario é galegofalante.

es Este usuario es un hablante nativo de español.

en-2 This user can contribute with an intermediate level of English.

pt-1 Este usuário pode contribuir com um nível básico de Português.

br-2 Mat a-walc'h e teu ar brezhoneg gant an implijour-se.

la-3 Hic usor callidissima latinitate contribuere potest.

grc-3 Ὅδε ὁ ἐνκυκλοπαιδειουργὸς τὴν ἀρχαίαν Ἑλληνικὴν γλῶτταν γράφειν ἀνωτέρως οἷός τ’ ἐστιν.

fr-3 Cette personne peut contribuer avec un niveau avancé de français.

de-1 Dieser Benutzer hat grundlegende Deutschkenntnisse.

cy-1 Fe all y defnyddiwr 'ma gyfrannu ar lefel syml y Gymraeg.

Procurar usuarios por lingua

Este usuario leva 19 anos, 1 mes e 24 días na Galipedia.

Este usuario mellora artigos co revisor ortográfico. A – Á

55030 Este usuario realizou arredor de 55030 edicións na Galipedia.

Este usuario mellora as ligazóns dos artigos co detector de homónimos.

Este usuario participa no Wikiproxecto mantemento.

Lois Silva, Servando (2015). Propio, ed. Este é un libro bonito. Lalín. p. 235. ISBN 8465879532564. 

---

Kālidāsa (en devanágari कालिदास Kālidāsa, "servidor de Kali") foi un recoñecido escritor en sánscrito, amplamente considerado como o máis grande poeta e dramaturgo en lingua sánscrita. O seu floruit non se pode datar con precisión, pero moi probabelmente inscríbese ao século V da nosa era.

As súas obras de teatro e poesía baséanse principalmente nos Puranas e a filosofía hindú.

Traxectoria

Época en que viviu

Non se conservou documento ningún daquela época relativo ao poeta. Tampouco hai mencións dos seus contemporáneos ou descendentes. Coñécense lendas sobre el, pero a información que conteñen non é moi digna de confianza. O único xeito de facer suposicións sobre a vida de Kālidāsa é a través dunha análise historiográfica das súas obras, a súa linguaxe e os personaxes. Non hai información fáctica sobre o autor ou as súas obras. A dificultade radica tamén no feito que hai moi poucos documentos históricos sobre a India e que as lendas sobrepasan de lonxe a información fiábel.

O primeiro período no que se suxeriu que viviu Kālidāsa - século -VIII, segundo o indianista francés Hippolyte Fauche - seria durante o reinado de Agnivarny da dinastía solar. Por isto Kālidāsa tería rematado Raghuvamsha na historia dos reis desta dinastía. Doutra banda, os contos populares relacionados coa vida de Kālidāsa son da época do rei Bhoja Paramara, o gobernante de Malwa, que gobernou en Dhar e Ujjain sobre os anos 1040-1090. Hai mesmo un apócrifo (máis tardío), produto da literatura india, que retrata a vida de Kālidāsa cando foi chamado á corte. Este marco tan extremo (século -VIII - XI) agora redúcese nunha franxa máis precisa.

O teatro e outras obras de Kālidāsa non conteñen referencias directas á época da súa composición. A mención dunha escrava grega mostra un tempo relativamente tardío, e a forma de prácrito nos discursos dalgúns dos actores parece apuntar á gran distancia cronolóxica que os separa da lingua das inscricións de Ashoka ou Piyadasi. É dubidoso, porén, que Kālidāsa vivise no século XI, dado que as obras doutros escritores deste século mostran claramente a decadencia literaria, mentres que os dramas de Kālidāsa son a culminación da poesía india.

Un intervalo máis preciso baséase nos seguintes supostos. Na obra, Malavika e Agnimitra un dos personaxes principais é o rei Agnimitra. Obviamente, Kālidāsa foi quen de crear unha obra de teatro sobre a súa vida persoal despois dalgún tempo. A partir da data coñecida do reinado do rei (-149 - -141), isto dá un límite superior da vida de Kālidāsa non anterior ao século -II. O límite inferior determínase pola datación das inscricións de Aihole - 634 anos de antigüidade. Tomando como base que se fala de Kālidāsa como clásico da poesía, o límite inferior que se pode aceptar é o século VI.

Hai un poema indio que sitúa a Kālidāsa na corte do rei Vikram ou Vikramaditya de Ujjain, xunto con outras nove "xoias" da súa corte - nove escritores e científicos famosos. Acéptase comunmente que esta época corresponde ao século -I. Con todo, esta versión é refutada polos estudosos: non só estes novos personaxes, como se viu despois, viviron en diferentes épocas, senón que, ademais, a mesma personalidade do rei Vikramaditya é cuestionábel, posto que o que probabelmente tería na cabeza non é un nome, e o título "Vikramaditya", que estaba usando, non é un rei da antiga India. De acordo coa hipótese que ten de momento o maior apoio, trataríase do rei Vikramaditya Chandragupta II, que reinou do 380 ao 413. Baixo o seu goberno, o Imperio Gupta estaba no seu apoxeo, o cal, na maioría dos casos, significa o florecemento das artes. Chandragupta II podería ser o patrón do poeta, que narra a tradición da India medieval.

A asignación de Kālidāsa ao século -I é dubidosa porque entón habería que esperar unha gran diferenza nas relacións culturais e históricas entre os seus dramas e outras obras do dramaturgo indio Bhavabhuti, cuxa pertenza ao século VIII está establecida con firmeza. En opinión do sanscritista holandés Kern, con base en datos astrolóxicos dispoñíbeis nos escritos do presunto contemporáneo de Kālidāsa −o astrónomo Varahamihiry− o segundo refírese á primeira metade do século VI. Cando se aplica a Kālidāsa, esta suposición está en boa harmonía co feito xa mencionado de proximidade de Kālidāsa e Bhavabhuti.

Os budistas do sur tamén situaban categoricamente a Kālidāsa no século VI. Tamén no século VI o sitúa Fergusson, coñecido polo seu traballo na historia da India. Este afirma que, para conmemorar a batalla de Korur (que supuxo un punto de inflexión na historia da India), na cal o rei Vikramāditya derrotou os sacas, se inventou unha era (Vikram Samvat) e que o seu principio se situou 600 anos atrás, polo cal afirma que a data probábel de reinado de Vikramāditya sería o 544. Isto apóiase no feito de que non había inscricións coñecidas do rei Vikramāditya antes do ano 600. Pero o descubrimento da inscrición de Mandasor, datada no 494, fai insustentábel esta teoría, porque o autor desta, Vatsabhuti, copia varias ideas de Kālidāsa . Pola súa banda, Hermann Jacobi, tomando como base datos astrolóxicos nos poemas atribuídos a Kālidāsa, chega á conclusión que o autor non puido vivir antes do ano 350. O nome de Vikramaditya - Sol de Valor - probabelmente non é un nome propio, senón un título como Faraón ou Tsar. Non hai dúbida de que Kālidāsa pretende render unha homenaxe ao seu patrón, o ​​Sol de Valor, no título da súa obra, Urvashi gañado polo Valor.

Polo tanto, aínda que a tradición da India se refire á vida de Kālidāsa no século -I, o carácter xeral da súa obra e, en particular, a súa técnica poética, atoparon a súa comprensión nos datos da astronomía grega do século IV, e un certo número doutras características fan que os investigadores europeos o atribuísen aos séculos séculos IV-V. Na época da Dinastía Gupta, os reis tiñan o título de Vikramaditya.

Orixe e identidade

Unha das lendas merece ser explicada polo seu interese intrínseco, aínda que contén, polo que podemos ver, algo de verdade histórica, e aínda que sitúa Kālidāsa en Varanasi, a 500 millas de distancia da única cidade na que sen dúbida se sabe que pasou parte da súa vida.

Segundo este relato, Kālidāsa era fillo dun braman. Á idade de seis meses, quedou orfo e foi adoptado por un pastor de bois. Chegou á idade adulta sen recibir educación formal, pero cunha notábel beleza e graza de clase. E sucedeu que a Princesa de Varanasi era unha muller culta, que rexeitara un pretendente detrás doutro, entre eles o conselleiro de seu pai, porque non chegaban ao seu nivel como os eruditos e poetas. O conselleiro planeou unha vinganza cruel. Tomou o fermoso condutor de bois da rúa, deulle as roupas dun sabio e un cortexo de sabios doutores; a continuación, presentoulle a princesa, logo de lle advertir que en ningún caso tería que abrir os beizos. Á princesa chamoulle atención pola súa beleza e foi ferida no fondo da súa alma pedante polo seu obstinado silencio, que lle parecía, como de feito o foi, unha evidencia de profunda sabedoría. Ela desexaba casar con Kālidāsa, e xuntos foron ao templo. Pero así que foi celebrada a cerimonia, Kālidāsa percibe unha imaxe dun touro. A súa formación inicial foi demasiado para el, o segredo saíu, e a noiva enfureceuse. Pero tivo que ceder en resposta aos rogos de Kālidāsa, e aconselloulle pregar por aprendizaxe e poesía á deusa Kali. Concedeuse o rogo, e a educación e o poder poético descenderon milagrosamente a habitar co mozo condutor de bois, o cal, en agradecemento, asumiu o nome de Kālidāsa, servente de Kali. Ao sentir que lle debía este feliz cambio, na súa propia natureza, á súa princesa, xurou que nunca a trataría como o seu mestre, con profundo respecto, senón sen familiaridade. Isto foi máis do que a dama negociara; a súa ira estalou de novo, e ela maldixo a Kālidāsa a atopar a morte a mans dunha muller.

Nunha data posterior, a historia continúa, e a maldición cúmprese. Certo rei escribira media estrofa de verso, e ofrecera unha grande recompensa a calquera poeta que puidese completalo dignamente. Kālidāsa completou a estrofa sen dificultade, pero unha muller á que amaba descubriu as súas liñas, e cobizosa da recompensa para si mesma, matouno.

Outra lenda representa a Kālidāsa como participando nunha peregrinación a un santuario de Vishnu ao sur do India, na compaña doutros dous escritores famosos, Bhavabhuti e Dandin. Outro imaxina a Bhavabhuti como un contemporáneo de Kālidāsa, e celoso da reputación do poeta menos austero. Estas historias teñen que ser falsas, porque é seguro que os tres autores non foron contemporáneos, pero, mostran un certo instinto na crenza que o xenio busca xenio, e poucas veces se illa.

O autor e o seu tempo

Imperio Gupta

Sabemos polos escritos de Kālidāsa que pasou polo menos unha parte da súa vida na cidade de Ujjain. Refírese a Ujjain máis dunha vez, e dun xeito case imposíbel de facer se non se coñece a cidade. Especialmente no seu poema A nube mensaxeira fala dos encantos da cidade, e mesmo ordena á nube que faga un desvío na súa longa viaxe porque non pode deixar de coñecela.

Sabemos tamén que Kālidāsa viaxou extensamente pola India. O cuarto canto de A liñaxe de Raghu describe un percorrido polo conxunto do India e ata a rexións que están máis aló das fronteiras da India estritamente medida. É difícil crer que Kālidāsa non fixese el mesmo como un tipo de "grand tour", ata o punto que podería haber algo de verdade na tradición que o envía a un peregrinaxe á India meridional. O décimo terceiro canto da mesma épica e A nube mensaxeira tamén describen longas viaxes na India, na súa maior parte a través de rexións afastadas de Ujjain. Son as montañas o que lle impresiona máis profundamente. As súas obras están cheas de referencias ao Himalaia.

A vida e obra de Kālidāsa prodúcense na "idade de ouro" da antiga cultura clásica india. O Imperio Gupta consegue a súa puxanza reunindo nunha soa unidade o que antes eran partes separadas. Durante un certo tempo, proporcionará protección contra as invasións estranxeiras, e polo tanto, a economía e a cultura gozarán dunha oportunidade de desenvolvemento. Os Gupta eran símbolo da transición ao sistema feudal, o paso dos cambios fundamentais na sociedade.

Un trazo característico da cultura india no seu conxunto é o seu conservadorismo. As novas tendencias non producen cambios revolucionarios, senón que se incorporan ás ideas existentes, viven en paralelo con elas. As crenzas antigas poden existir indefinidamente, sen desaparecer co tempo, o cal forma a complexidade e orixinalidade da cultura india, tal como é coñecida.

Na época dos Gupta prodúcese un debilitamento do sistema de castas da India. Aínda que a literatura da época reflicte a xerarquía de castas con reverencia incondicional, dáse un pouco de alivio ao dogma da antigüidade e pódense realizar as máis marabillosas manifestacións creativas dos pobos do India.

Outra característica da cultura indíxena da época, e outras épocas, é unha relación profunda coa relixión. A relixión pasa a primeiro plano en todas partes: en casa, no sistema político, nas relacións sociais. A cultura da India está impregnada de mitoloxía tanto como o seu sistema social o está da división de castas. Enormes masas de persoas que viven en condicións da sociedade case primitiva, como unha fonte constante de visión arcaica do mundo, que non se levantaban a un nivel superior, que non poderían afastarse destas raíces. A era de Kālidāsa contempla a formación da hinduísmo, que substituíu o brahmanismo. O hinduísmo nútrese das crenzas populares, transforma os antigos cultos, destrúe o mundo pechado do brahmanismo, pero trata de preservar intactas influencias inferiores.

Un dos principais motivos que chegou ao hinduísmo desde a antigüidade é o ascetismo. Habitual na literatura da época, fala da adquisición dunhas poderosas forzas místicas por aqueles que elixiron o camiño do auto-mortificación. Os deuses envían belas doncelas para seducir os xustos - convértese nun dos temas máis populares da literatura sánscrita clásica. O ascetismo e o erotismo, fáciles de mostrar xuntos na cosmovisión da India, estiveron bastante xeneralizados.

Tamén recibiu unha serie de ideas no desenvolvemento da relixión e, respectivamente, nas artes inclúe o concepto de "Bhakti" (o amor de Deus, como unha forma de conseguir a felicidade), universo cíclico e Karma. Nas obras de Kālidāsa, o fin do mundo xa está presente no fin do kalpa, pero a idea dos nacementos e as mortes recorrentes aínda tería pleno desenvolvemento no futuro.

Como culminación da "idade de ouro" da literatura clásica da India, a arte de Kālidāsa foi ao mesmo tempo o seu fin. O Imperio Gupta non duraría moito tempo. As incursións das tribos guerreiras e os conflitos internos conduciron bastante rápido á súa caída. Despois chegarían tempos escuros de feudalismo, e a guerra e a conquista do país polos estranxeiros. Todo isto reflíctese plenamente na literatura posterior a Kālidāsa en sánscrito, hai sinais de decadencia, e nunca se lograrán os antigos fitos. En lugar da literatura sánscrita virá a literatura nas novas linguas.

Obra

Na época de Kālidāsa, a literatura é cada vez máis secular. As epopeas monumentais do pasado están dando a obras que se aproximan máis á realidade. Os seus autores non son anónimos, como antes. A literatura mesma é obxecto de revisión e estudo. O símbolo do renacemento das forzas creativas da xente é o desenvolvemento do xénero do drama, que é posíbel só nunha civilización que chegou á súa fase superior do progreso histórico. O xénero dramático nace das tradicións rituais do pobo, das lecturas públicas populares de poemas épicos da India.

Na época en que viviu Kālidāsa, o drama chega a unha etapa seria de crecemento. A India desenvolveu teatro clásico a mediados do I milenio antes da nosa era, e o poeta podería aproveitarse da experiencia dos seus predecesores. Presumibelmente, Kālidāsa podería estar familiarizado co Natya Shastra, tratado antigo nas artes teatrais. Da época en que viviu Kālidāsa é Bhamaha, o primeiro teórico da literatura india, coñecido polo seu tratado, Kavyalankara.

Kālidāsa deixou sete obras que chegaron ata nós: tres dramas, dúas epopeas, un poema elexíaco, e un poema descritivo. Atribuíronselle outras moitas obras, incluíndo mesmo un tratado astronómico, aínda que certamente non son súas. Quizais houbo máis dun autor que levaba o nome de Kālidāsa: quizais algúns escritores posteriores estaban máis preocupados polo seu traballo que pola fama persoal. Doutra banda, non hai razón ningunha para dubidar que as sete obras son recoñecidas como escritas pola man de Kālidāsa. O único sobre o cal hai marxe razoábel de sospeita é o breve poema descritivo das estacións do ano, e este é, afortunadamente, o menos importante dos sete. Tampouco hai probas de que se perdese ningún poema considerábel, salvo que sexa certo que non nos chegaron os cantos finais dunha das epopeas. Estamos polo tanto nunha posición afortunada na lectura de Kālidāsa: temos practicamente todo o que el escribiu, e non corremos risco ningún de atribuír a el unha obra considerábel escrita por outra persoa.

O drama en sánscrito Śakuntalā é a súa creación máis famosa, cualificada como o máximo logro da literatura india de todos os tempos. Por isto, Kālidāsa é considerado o mellor escritor da India. O seu lugar dentro da literatura en sánscrito é similar á de Shakespeare respecto da literatura en inglés.

As súas obras de teatro e a súa poesía baséanse principalmente na mitoloxía e a filosofía hindú. Son de temática predominantemente amorosa, e destacan A nube mensaxeira (Meghadūta, en sánscrito), Mālavikāgnimitram'', Kumārasambhava, Raghuvaṃśa ('A liñaxe de Raghu'), Abhijñānaśākuntalam, coñecida polo nome da heroína Śakuntalā, e o drama Vikramōrvaśīyam.

Teatro

Śakuntalā párase a mirar cara atrás a Dushyanta, Raja Ravi Varma (1848-1906).

Kālidāsa escribiu tres obras de teatro. Entre elas, Śakuntalā é xeralmente considerada como unha obra mestra. Foi unha das primeiras obras que se traduciron do sánscrito ao inglés e posteriormente a outras linguas.

• Śakuntalā. Explica a historia del Rei Duśyanta que, mentres está nunha viaxe de caza, coñece a Śakuntalā, a filla adoptiva dun sabio, e casa con ela. Hai un accidente cando o chaman de volta á corte: Śakuntalā, embarazada do seu fillo, ofende ao sabio e é maldita, de forma que Duśyanta se esquecerá completamente ata que vexa o anel que el lle regalou. Na súa viaxe á corte de Duśyanta nun estado avanzado de embarazo, ela perde o anel, e ten que volverse sen ser recoñecida. Un pescador atopará o anel, onde recoñece o selo real e devólveo a Duśyanta, que recupera a memoria de Śakuntalā e proponse atopala. Logo de máis viaxes, finalmente reúnense. Un exemplo do seu estilo é o seguinte texto:

anāghrātaṃ puṣpaṃ kisalayam alūnaṃ kara-ruhair anāviddhaṃ ratnaṃ madhu navam anāsvādita-rasam। akhaṇḍaṃ puṣyānāṃ phalam iva ca tad-rūpam anaghaṃ na jāne bhoktāraṃ kam iha samupasthāsyati vidhiḥ॥ — Śakuntalā 2.10	Quen é esta moza, como unha flor que non se uliu, Como unha xema non tallada por buril de xoieiro Como unha póla non estragada por profanadoras mans, Fresco mel, marabillosamente fresco. Ningún home na terra merece saborear a súa beleza, A súa beleza irreprochábel e valiosa, Salvo que cumprira o deber perfecto do home E hai alguén así na terra?

• Mālavikāgnimitram (Mālavikā e Agnimitra). Explica a historia do Rei Agnimitra, que se namora da imaxe dunha criada exiliada chamada Mālavikā. Cando a raíña descobre a paixón do seu marido por esta moza, enfurécese e encarcera a Mālavikā, pero o destino fai que Mālavikā sexa, de feito, unha verdadeira princesa de nacemento, e lexitima así a relación.
• Vikramōrvaśīyam (Urvaśī conquistada por Valor). Narra a historia do rei Pururavas, mortal, e da ninfa Urvaśi, inmortal, que se namoran. Ela, como inmortal, ha de volver aos ceos, onde un desafortunado accidente ha provocar que sexa enviada de volta á terra como mortal coa maldición de que había morrer (e, polo tanto, volver aos ceos), no momento en que o seu amante pouse os ollos no neno que ela terá. Despois dunha serie de contratempos, incluíndo a transformación temporal de Urvaśi nunha viña, rematará a maldición, e os amantes estarán autorizados a permanecer xuntos na terra.

Poesía

Kālidāsa é o autor de dous poemas épicos, Raghuvaṃśa ('A dinastía de Raghu') e Kumārasambhava (O nacemento de 'Kumara' ou Subrahmanya).

• Raghuvaṃśa é un poema épico sobre os reis da dinastía Raghu.

na pṛthagjanavac chuco vaśaṃ vaśinām uttama gantum arhasi । drumasānumatāṃ kim antaraṃ yadi vāyau dvitaye 'pi te calāḥ ॥ —Raghuvaṃśa 8.90	O rei! Son o mellor entre os homes con autocontrol. Non é apropiado para vós ser golpeado pola dor como a xente corrente. Se un forte vento pode mover unha árbore e unha montaña de igual xeito, como é que é mellor a montaña?

• Kumārasambhava describe o nacemento e a adolescencia da deusa Parvati, e o seu matrimonio con Shiva.

nikāmataptā vividhena vahninā nabhaścareṇendhanasaṃbhṛtena ca । tapātyaye vāribhir ukṣitā navair bhuvā sahoṣmāṇam amuñcad ūrdhvagam ॥ sthitāḥ kṣaṇaṃ pakṣmasu tāḍitādharāḥ payodharotsedhanipātacūrṇitāḥ । valīṣu tasyāḥ skhalitāḥ prapedire cireṇa nābhiṃ prathamodabindavaḥ ॥ - Kumārasambhava 5.23–24

Sempre sentada Uma, pero queimada por diversas chamas Do lume solar e lumes de iluminado nacemento, Ata que a finais do verán, as augas viñeron. O vapor levantouse do seu corpo como o rocío da terra Con momentánea pausa as primeiras pingas repousan Sobre as súas pestanas, e despois golpean o seu beizo inferior Fractúranse sobre os outeiros do seu peito A través da escaleira da súa cintura viaxan, pois E amodo ao seu embigo veñen descansar.

Tamén escribiu dous Khanda Kayvas:

• Ṛtusaṃhāra ("A exposición das estacións") describe as seis estacións mediante a narración de experiencias de dous amantes en cada unha das estacións.
• A nube mensaxeira (Meghadūta ou Meghasāndesa, en sánscrito) é a historia de Yaksha que intenta mandar unha mensaxe ao seu amante a través dunha nube. Kālidāsa constrúe este poema con métrica 'mandākrānta' coñecida pola súa dozura lírica. É un dos poemas máis populares de Kālidāsa e escribíronse numerosos comentarios sobre esta obra.

Influencia e legado

Moitos eruditos occidentais e orientais escribiron comentarios sobre as obras de Kālidāsa (sobre todo sobre os seus dous poemas épicos e a Meghadūta). Os máis estudados son os de Kolāchala Mallinātha Suri, escrito no século XV, durante o reinado do rei Vijayanagar Deva Raia II. Os primeiros comentarios que sobreviviron e chegaron ata nós parecen ser de Vallabhadeva, un estudoso da Cachemira do século X . Eminentes poetas sánscritos como Bāṇabhaṭṭa, Jayadeva e Rajasekharan prodigaron eloxios sobre Kālidāsa nun tipo de homenaxe. Un coñecido poema sánscrito (Upamā Kālidāsasya ...) encomia a súa habilidade nos upamā, ou símiles. Anandavardhana, un crítico moi venerado, consideraba a Kālidāsa como un dos máis grandes poetas en sánscrito que existiron. Só se teñen publicado ata agora un pequeno puñado dos centenares de antigos informes en sánscrito sobre Kālidāsa e as súas obras. Estes informes aportan probas dunha revisión progresiva da súa poesía ao longo dos séculos.

Śakuntalā de Kālidāsa foi unha das primeiras obras da literatura india que se deu a coñecer en Europa. En primeiro lugar, traduciuse ao inglés e do inglés ao alemán. Foi recibido con sorpresa e fascinación por eminentes poetas como Herder e Goethe. O efecto que esta obra evocou nos círculos literarios alemáns descríbese mellor nas palabras de Goethe:

Willst du die Blüthe des frühen, die Früchte des späteren Jahres,

Willst du, was reizt und entzückt, willst du was sättigt und nährt,
Willst du den Himmel, die Erde, mit Einem Namen begreifen;

Nenn’ ich, Sakuntala, Dich, und so ist Alles gesagt.

No caso de que desexes gozar das flores dos primeiros anos, os froitos da idade avanzada
No caso de que queiras ter algo encantador, un feito encantador
No caso de que desexes denominar tanto o ceo e a terra co mesmo nome
Recoméndoche o Śakuntalā, e alá descríbese todo iso.

No século XIX estreouse o célebre ballet La Bayadère, de Marius Petipa, inspirado en dous dramas de Kālidāsa e ambientado na India. Este ballet continúa a ser representado polas meirandes compañías de danza no século XXI.

Véxase tamén

Bibliografia

• Dadhaboy Sethna, Kaikhosru (2000). "The Time of Kālidāsa". Problems of Ancient India (en inglés). Nova Delhi: Aditya Prakashan. pp. 79–120. ISBN 81-7742-026-7. 
• Este artigo incorpora partes do artigo Kālidāsa do dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron, obra actualmente de dominio público dispoñible en liña aquí.

Ligazóns externas

• Ryder, Arthur W. "Kālidāsa: Translations of Shakuntala and Other Works" (en inglés). 
• "Biografia de Kālidāsa" (en inglés). 
• The Online Library of Liberty (ed.). "Kālidāsa" (en inglés). 
• Obras de Kālidāsa no Proxecto Gutenberg

modelo poboación

Evolución da poboación desde 1996 ata 2018
1996	2000	2002	2003	2004	2006	2008	2010	2012	2014	2016	2018
818	823	831	810	818	833	846	870	897	969	1.001	1.023