Tarsicio

San Tarsicio foi un mozo que morreu martirizado mentres defendía un sagrario no seu peito, na Vía Apia de Roma en torno ao ano 267 ou 268, durante o goberno do emperador Valeriano.

Tarsicio

Biografía
Nacemento	c. 246 Roma, Italia
Morte	14 de marzo de 265 (18/19 anos) Roma, Italia
Causa da morte	homicidio, lapidación
Acólito
Actividade
Ocupación	Acólito
Período de tempo	Imperio Romano
Enaltecemento
santo
Día de festividade relixiosa	15 de agosto
Cronoloxía
	canonización

É venerado como patrón dos acólitos. O Martiroloxio romano celebrábao o 15 de agosto.

Traxectoria

San Tarsicio foi un mozo convertido ao cristianismo a mediados do século III, que colaboraba como acólito da Igrexa de Roma nas catacumbas durante a persecución aos cristiáns por parte da administración do emperador Valeriano.

Despois de participar nunha Misa nas catacumbas de San Calisto foi comisionado polo bispo de Roma, Sisto II (257-258) para levar a eucaristía aos cristiáns que estaban no cárcere, prisioneiros por proclamar a súa fe en Cristo. Pola rúa atopouse cun grupo de mozos pagáns que lle preguntaron que gardaba baixo o seu manto. Tarsicio negouse a dicilo, e os outros atacárono con pedras e paus, posiblemente para roubar o que levaba. O mozo preferiu morrer antes que entregar o que el consideraba un tesouro sacro. Outros detalles máis lendarios indican que, cando estaba a ser apedreado, chegaría un soldado chamado Cuadrato, catecúmeno cristián, quen recoñeceu a Tarsicio e afastou aos atacantes. Tarsicio encomendoulle antes de morrer que levase a comuñón aos encarcerados no seu lugar.

Hoxe non existe unha identificación plena da súa sepultura, aínda que a igrexa de San Silvestre in Capite, unha basílica menor de Roma, atribúese posuír as súas reliquias.

Padroeiro

No catolicismo, san Tarsicio é o patrón dos acólitos e ministros da Eucaristía, ademais daquelas persoas que reciben a primeira comuñón.