Parque Natural de Los Alcornocales
O Parque Natural de Los Alcornocales atópase en Andalucía. Esténdese polas provincias de Cádiz e Málaga (nesta última só no concello de Cortes de la Frontera).
| ||||
| Tipo | parque natural Lugar de importancia comunitaria espazo natural protexido  | |||
|---|---|---|---|---|
| Parte de | Rede Natura 2000 Rede Natura 2000 en España | |||
| Localización | ||||
| División administrativa | Provincia de Málaga, España e Provincia de Cádiz, España | |||
| ||||
| Características | ||||
| Superficie | 167,767 km² 173.619,51985 ha | |||
| Categoría V da UICN: paisaxe protexida/paisaxe mariña | ||||
| World Database on Protected Areas | ||||
| Identificador | 349067 | |||
| Historia | ||||
| Data de creación ou fundación | 28 de xullo de 1989 e 1989 | |||
 | ||||
Descrición do parque
editarEste parque contén algo máis de 170.000 hectáreas de fragas mediterráneas. Con forma de lingua, a masa forestal esténdese dende as praias de Tarifa ata o Parque Natural Serra de Grazalema. As forestas son posíbeis grazas ás temperaturas medias e á gran pluviosidade. Ademais a presenza de néboas e brumas fan que as secas non sexan habituais. O vento máis frecuente é o de Levante, que favoreceu nos últimos tempos a aparición de centrais eólicas e un turismo de lecer relacionado coas actividades deportivas asociadas o vento. A presenza humana na área do parque remóntase á Idade de Bronce. Existen restos de ducias de poboados que testemuñan a presenza de poboacións recolectoras e cazadoras. Tamén son testemuñas desta época os vestixios de pintura rupestre ou as tumbas escavadas en rochas. Posteriormente, a área do parque foi zona de paso de fenicios, gregos, romanos e musulmáns. En canto o patrimonio citar o Mosteiro do Corvo (Monasterio del Cuervo en castelán), construído pola orde dos carmelitas descalzos e hoxe en día abandonado.
Flora
editarAdemais das sobreiras podemos atopar carballos ananos, rododendros ou fentos (especie moi rara en Andalucía e máis propia do clima atlántico). O sotobosque tamén ten unha gran distribución e calidade coa presenza de queiroas, estevas e orquídeas. Nas zonas máis secas e rochosas salientar a presenza da planta carnívora Drosera stenopetala. Durante séculos a explotación das forestas foi a actividade económica principal. Así as queiroas empregáronse coma materiais de construción ou vasoiras e os freixos para faceren utensilios de cociña. Pero a especie de maior valor económico foron e son as sobreiras, cuxa cortiza emprégase para os tapóns das botellas, para carteiras ou coma illante acústico e térmico.
Fauna
editar
A presenza da auga garante a supervivencia de 11 especies diferentes de anfibios, dende píntegas ata varios tipos de ras. Pola súa situación o parque é paso das aves migratorias que volven a África no outono. As aves rapaces merecen unha consideración especial polo seu número e variedade. Así son frecuentes a aguia cobreira, o lagarteiro, o azor, o miñato real, a aguia perdiceira, o voitre branco e o voitre común (que conxuntamente con Grazalema dispoñen nesta zona dunha das maiores poboacións de toda Europa). Debido a isto existe no parque o Centro de Recuperación de Aves Rapaces El Pelayo para o estudo e recuperación de aves feridas. Entre os mamíferos é frecuente o corzo.