Parque Nacional Mesa Verde

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Mesa.

O Parque Nacional de Mesa Verde (en inglés Mesa Verde National Park) é un Parque Nacional dos Estados Unidos, declarado tamén Patrimonio da Humanidade pola Unesco en 1978.

Parque Nacional Mesa Verde

(en) Mesa Verde National Park
Tipo	xacemento arqueolóxico
Localización
Continente	América do Norte
División administrativa	Condado de Montezuma, Estados Unidos de América (pt)
37°15′37″N 108°29′40″O
Características
Punto máis alto	Park Point
Superficie	212 km² Patrimonio da Humanidade: 21.043 ha
Parque Internacional do Ceo Estrelado
Data	2021
Patrimonio da Humanidade
Tipo	Patrimonio cultural  → Europa-América do Norte
Data	1978 (2ª Sesión), Criterios de Patrimonio da Humanidade: (iii)
Identificador	27
Lugar inscrito no Rexistro Nacional de Lugares Históricos
Tipo	distrito
Data	15 de outubro de 1966
Identificador	66000251
Categoría II da UICN: Parque Nacional
World Database on Protected Areas
Identificador	997
Historia
Data de creación ou fundación	1906
Actividade
Visitantes anuais	557.248 (2006)
Operador	Servizo Nacional de Parques
Sitio web	nps.gov…

Está situado no condado de Montezuma, no suroeste de Colorado, Estados Unidos de América.

Ocupa unha superficie de 211 km² e contén numerosas ruínas de vilas e aldeas construídas polo pobo anasazi.

Destacan as construcións realizadas en covas e en acantilados, entre elas o Cliff Palace.

Estes poboados de pedra, grandes e ben construídos, son o resultado dunha longa ocupación durante a cal se foron agregando habitacións e almacéns de maneira aparentemente aleatoria.

Xeografía

• Latitude e lonxitude: 37°15′42″N 108°29′8″O.
• Altitude 1860–2560 m.

O parque esténdese 21,2 km de norte a sur e 19,2 de leste a oeste. O terreo está dominado por serras e vales en dirección norte-sur. Moitas das serras culminan nunha crista cerca do extremo norte do parque.

Historia

O lugar estivo habitado desde o século VI polos indios anasazi, que construíron os seus poboados primeiro nos cumios das mesetas e, máis tarde, a partir do século XII en covas nas paredes dos canóns, até que foron abandonados repentinamente contra 1275 por razóns descoñecidas.

Os primeiros europeos que chegaron á rexión de Mesa Verde foron os exploradores españois, que buscaban unha rota de Santa Fe, Novo México a California, nas décadas de 1760 e 1770. Bautizaron a rexión co nome de Mesa Verde debido ás súas elevadas mesetas cubertas de bosques de xenebreiros e piñeiros.

Non foi até 1873, coas observacións dun prospector chamado John Moss, cando se fixo pública a existencia dos poboados de pedra. O ano seguinte, Moss guiou ao fotógrafo William Henry Jackson polo canon do Mancos, na base de Mesa Verde, desde onde puido fotografar un dos poboados. En 1875, o xeólogo William H. Holmes percorreu a ruta de Jackson. Os informes de Jackson e Holmes foron incluídos no informe do Hayden Survey, en 1876, unha das catro expedicións de exploración do oeste americano financiadas polo goberno federal que, xunto con outras publicacións, conduciron a varias propostas para a exploración sistemática dos restos arqueolóxicos do suroeste, aínda que durante algúns anos non tiveron consecuencias prácticas.

Mentres tanto, o val do Mancos comezou a ser ocupado por rancheiros, e comezou o espolio dos restos arqueolóxicos. Richard Wetherill, rancheiro e arqueólogo afeccionado, foi o primeiro guía turístico da rexión.

Outros visitantes ilustres foron a reporteira Virginia McClurg, cuxos esforzos continuados durante anos levaron á constitución do Parque Nacional; o fotógrafo e escritor Frederick H. Chapin, que en 1892 publicou The Land of the Cliff-Dwellers, o primeiro libro ilustrado no que se ofrecía unha descrición extensiva do lugar, e o xeólogo sueco Gustaf Nordenskiöld, que en 1891 foi o primeiro en estudar cientificamente as ruínas.

A finais do século XIX era patente que Mesa Verde necesitaba protección ante o vandalismo continuado. Finalmente, o 29 de xuño de 1906, foi establecido o Parque Nacional de Mesa Verde.

No verán de 2002 o parque sufriu extensos incendios forestais e tivo que ser pechado en parte. Aínda que toda a extensión do parque volveu a abrir, con todo son visíbeis os danos sufridos.

Servizos

A entrada do parque sitúase a quince quilómetros ao leste de Cortez. O centro de acollida de visitantes encóntrase a 24 km da entrada, e a zona máis popular, Chapin Mesa, a 10 km do centro de visitantes.

O Museo Arqueolóxico de Chapin Mesa informa sobre a civilización dos anasazi e expón pezas arqueolóxicas.

Tres dos poboados de Chapin Mesa están abertos ao público:

• Spruce Tree House abre todo o ano, salvo mal tempo.
• Balcony House e
• Cliff Palace, que pechan, ambas as dúas, en inverno, e só poden percorrerse en visitas guiadas.

A 19,2 km ao suroeste do centro de visitantes, por unha estrada de montaña, chégase a Wetherill Mesa, onde se encontran Long House e Step House. Moitos outros poboados pódense ver desde a estrada, pero non están abertos ao público.

Ademais dos poboados nos acantilados, tamén hai ruínas no cumio das mesas. Entre as abertas ao público están Far View Complex, Cedar Tree Tower e o Templo do Sol, en Chapin Mesa, e Badger House Community en Wetherill Mesa.

O parque tamén ten sendeiros sinalizados, unha zona de acampada, gasolineira, restaurantes e aloxamentos, aínda que estes están pechados en inverno.

Galería de imaxes

• 
  Cliff Palace.
• 
  Cliff Palace, foto de 1891.
• 
  Spruce Tree House.
• 
  Square Tower House.

Sitios de interese

• Cliff Palace: é o poboado máis grande e coñecido de Mesa Verde. Identificáronse 220 cuartos e 23 kivas.
• Mug House: ruínas situadas en Wetherill Mesa e escavadas na década de 1960 polo arqueólogo Arthur Rohn. Contén 94 cuartos en catro niveis, cunha gran kiva, construída con pilastras e muros verticais simples. Esta estrutura cerimonial ten forma de ollo de pechadura, debido a un entrante detrás da lareira, o que se considera un elemento distintivo do estilo de Mesa Verde. Os habitáculos que se agrupan en redor da kiva suxiren que esta puido ter teito.
• Sand Canyon Pueblo: contén máis de 420 habitacións, 90 kivas e 14 torres nun extenso espazo aberto, cunha fonte na cabeceira dun pequeno canón. As escavacións indican que foi construído entre 1250 e 1270 seguindo un plan preestablecido, aínda que algunhas habitacións foron engadidas despois. Entre os elementos distintivos destaca unha estrutura en forma de D rodeada de múltiples muros, unha gran kiva e certas características que o relacionan coa arquitectura do canón do Chaco.
• Spruce Tree House: situado en Chapin Mesa, ben conservado e de fácil acceso. As ruínas inclúen unha kiva visitábel co teito reconstruído. As escavacións indican que, como a maioría das construcións de Mesa Verde, estivo ocupada menos dun século.
• Square Tower House: a torre que dá nome a este poboado é a estrutura máis alta de Mesa Verde. Estivo ocupado entre 1200 e 1300.
• Embalses de Mesa Verde.

Véxase tamén

Bibliografía

• Noble, David Grant (1995): Ruins of the Southwest. Flagstaff, Arizona: Northland Publishing. ISBN 0-87358-530-5
• Nordenskiöld, Gustaf (1893): Ruiner af Klippboningar I Mesa Verde's Cañons. Estocolmo: P. A. Norstedt & Söner.
• Nordenskiöld, Gustaf (1983): The Cliff Dwellings of the Mesa Verde. Chicago: P. A. Norstedt & Söner.
• Oppelt, Norman T. (1989): Guide to Prehistoric Ruins of the Southwest. Boulder, Colorado: Pruett Publishing. ISBN 0-87108-783-9.

Ligazóns externas

• Sitio oficial: Mesa Verde National Park (en inglés) e (en castelán)
• Sitio del Parque Nacional: Mesa Verde National Park PageArquivado 01 de xullo de 2014 en Wayback Machine. (en inglés)
• Unesco: Mesa Verde National Park (en inglés)