Manuel Rui
Manuel Rui Alves Monteiro, nado en Huambo o 4 de novembro de 1941, é un xurista, profesor universitario, político, dramaturgo e escritor angolano .
 (2016)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 4 de novembro de 1941 (83 anos) Huambo, Angola |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor, guionista, poeta, político |
| Obra | |
Obras destacables | |
| Descrito pola fonte | Dictionary of African Biography,  |
Escribe ensaios, crónicas, poesía, contos e novelas, así como obras de teatro. As súas obras caracterízanse polo uso da ironía, a comedia e o humor, principalmente sobre o que pasou despois da independencia de Angola. [1]
Biografía
editarManuel Rui Alves Monteiro naceu na cidade de Huambo o 4 de novembro de 1941. [2] O seu pai era un portugués que traballaba como libreiro en Huambo, e a súa nai era filla dun portugués e dunha angolana. [1] Realizou os seus estudos primarios e secundarios en Huambo.[1]
Ingresou na Universidade de Coimbra, en Portugal, onde obtivo a licenciatura en Dereito en 1969 . Exerceu a avogacía en Coimbra e Viseu durante a Guerra da Independencia de Angola.[3]
De estudante viviu na institución Quimbo dos Sobas, onde só vivían angolanos. Durante este tempo coñeceu o músico Ruy Mingas e coñeceu á profesora e escritora Gabriela Antunes.[4]
En Coimbra foi membro do equipo editorial da revista Vértice, baixo a dirección de Centelha Editora, onde publicou A Onda, en 1973,[5] e colaborador do Centro de Estudos Literários da Associação Académica, actividades que marcaron o inicio da súa carreira literaria.[3] Pola súa escritura e activismo político, foi detido en Portugal, e foi tachado de subversivo e terrorista, impedíndolle saír do país.[4]
Despois da revolución do 25 de abril de 1974, regresou a Angola, primeiro para ser reitor da acabada de crear Universidade de Nova Lisboa (actual Universidade José Eduardo dos Santos).[1] Durante este período comezou a escribir para o Diário de Luanda.[2]
No proceso de independencia, en xaneiro de 1975, chegou a ser Ministro de Información do Movemento Popular para a Liberación de Angola (MPLA) no goberno de transición establecido polo Acordo de Alvor.[1] [6] En agosto, as funcións da súa oficina resúmense aos membros do MPLA.[7]
A partir de agosto foi designado por Lúcio Lara para coordinar os traballos de redacción da Constitución de Angola de 1975, establecendo na súa propia casa de Luanda a oficina de traballo para a proposta de texto constituínte,[7] delegando a mesma tarefa nos xuristas Antonieta Coelho, Aníbal Espírito. Santo, José Óscar Monteiro e Orlando Rodrigues, recibindo tamén colaboracións de Lúcio Lara, Lopo do Nascimento, Saíde Mingas e Henrique Onambwé.[7] Pola súa banda, Diógenes Boavida encargouse da Lei de Nacionalidade, co apoio dos xuristas Antero de Abreu e Maria do Carmo Medina.[7]
Na data da independencia de Angola, entregou a letra da canción Angola Avante!, o Himno Nacional de Angola, que compuxo xunto con Ruy Mingas.[2] [4] Ademais disto, tamén é autor da letra da aclamada canción de intervención "Meninos do Huambo",[8] composta de novo xunto a Ruy Mingas,[8] así como do "Hino da Alfabetização", o "Hino da Agricultura", e a versión angolana da Internacional.[3] Ademais, na data da independencia nacional converteuse en Fiscal Xeral do Pobo do país.[1] [2] [9]
Foi o primeiro representante de Angola na Organización da Unidade Africana e formou parte da delegación que buscaba o recoñecemento do país ante as Nacións Unidas. [4] Tamén foi Director do Departamento de Orientación Revolucionaria[1] e do Departamento de Asuntos Exteriores do MPLA. [1]
Manuel Rui foi membro fundador da Unión de Artistas e Compositores Angolanos, da Unión de Escritores Angolanos e da Sociedade de Autores Angolanos. [2]
No plano académico, Manuel Rui foi director da Facultade de Letras de Lubango (actualmente Universidade Mandume ya Ndemufayo ) e do Instituto Superior de Ciencias da Educación de Huila.
Volveu a escribir crónicas en xornais e revistas, publicando no Jornal de Angola, despois no Jornal de Letras, Artes e Ideias, en Público —estes en Portugal—, e despois en Cadernos do Tercero Mundo —este publicado en Brasil—. [2] Foi cofundador de Edições Mar Além, editora da Revista de Cultura e Literatura dos Países Africanos de Lingua Portuguesa (PALOP). [2]
Obras
editarAs principais obras son:
Poesía
editar- Poesia Sem Notícias (1967). Porto.
- A Onda (1973). Coimbra
- 11 Poemas em Novembro: Ano Um (1976): Luanda.
- 11 Poemas em Novembro: Ano Dois (1977): Luanda.
- 11 Poemas em Novembro: Ano Três (1978): Luanda.
- Agricultura (1978). Luanda
- 11 Poemas em Novembro: Ano Quatro (1979): Luanda.
- 11 Poemas em Novembro: Ano Cinco (1980): Luanda.
- 11 Poemas em Novembro: Ano Seis (1981): Luanda.
- 11 Poemas em Novembro: Ano Sete (1984): Luanda.
- Assalto (1981). Luanda.
Prosa
editar- Regresso Adiado Lisboa (1973).
- Sim Camarada! (1977). Luanda. Integra os contos O Conselho, O Relógio, O Último Bordel, Duas Rainhas e Cinco Dias depois da Independência. Primeiro libro de ficción angolana despois da independencia.
- A Caixa (1977). Luanda
- Cinco Dias depois da Independência (1979). Luanda.
- Quem Me Dera Ser Onda (1983).
- Memoria de Mar (1980). Luanda.
- Um Morto & Os Vivos (1993). Lisboa.
- Da Palma da Mão (1998). Lisboa.
- Saxofone e Metáfora: Estórias (2001). Lisboa
- Conchas e Búzios (2013). São Paulo. Infantil.
- O Manequim e o Piano (2005). Luanda.
- Estórias de Conversa (2006). Luanda.
- Janela de Sónia (2009). Luanda.
- Quitandeiras & aviões (2013). Relatos.
Teatro
editar- O Espantalho (1973).
- Meninos de Huambo (1985)
Notas
editar- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Ribeiro, Jarcélen Thaís Teixeira (2009). A ironia como estratégia narrativa: uma análise do regresso adiado de Manuel Rui (PDF). Rio de Janeiro.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 "O Hino Nacional foi feito sob muita pressão". 11-11-2015.[Ligazón morta]
- ↑ 3,0 3,1 3,2 "Biografias - Manuel Rui Alves Monteiro". Consultado o 1 de outubro de 2011.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Joana Simões Piedade (14-11-2014). "Fazer nascer uma nação".
- ↑ "Manuel Rui". Consultado o 1 de outubro de 2011.
- ↑ Phillis Reisman Butler (1991). Manuel Rui's "Sim Camarada!": Interpolation and the Transformation of Narrative Discourse. 14, n.º 2. p. 307-312.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Manuel Albano (21-11-2021). "Manuel Rui Monteiro recordado por Fernando Oliveira". Arquivado dende o orixinal o 08-01-2024. Consultado o 25-11-2024.
- ↑ 8,0 8,1 Cesaltina Abreu (2015). "...E os Meninos de há 40 anos, o que aprenderam?...". Mulemba [Online] 5 (10).
- ↑ Helena Maria Martins Faria (2012). As crianças na narrativa de Ondjaki (PDF). Lisboa. p. 75.