Hermarco
Hermarchus (en grego |Ἕρμαρχος e en latín Hermarchus)[1] foi un filósofo grego da escola epicúrea, fillo de Axermarco, unha persoa pobre de Mitilene.
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | c. 325 a. C. Mitilene, Grecia |
| Morte | c. 250 a. C. (74/75 anos) |
| Escolarca da escola Epicúrea | |
| década de 270 a. C. – década de 250 a. C. ← Epicuro de Samos – Polistrato → | |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Filosofía |
| Ocupación | filósofo |
| Período de tempo | Período helenístico |
| Movemento | Epicureísmo |
| Profesores | Epicuro de Samos |
| Descrito pola fonte | Paulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft, (sec:Hermarchos 1) |
 | |
Traxectoria
editarAo principio estudou retórica, pero despois converteuse nun fiel discípulo de Epicuro, que o nomeou como o seu sucesor á fronte da súa escola cara ao ano -270. Morreu a unha idade avanzada na casa de Lisias con fama de gran filósofo. Cicerón conservou algunhas cartas de Epicuro dirixidas a Hermarco. Escribiu varias obras que menciona Dióxenes Laercio: κάλλιστα, ou Ἐπιστολικὰ περὶ Ἐμπεδοκλέους, en 22 libros; Περὶ τῶν μαθημάτων, Πρὸς Πλάτωνα, e Πρὸς Ἀριστοτέλην., todos eles perdidos, pero podemos deducir do que di Cicerón que eran de natureza polémica e dirixidas contra a filosofía de Platón e Aristóteles, e tamén sobre Empédocles.[2]