Batalla de Tolbiac
A batalla de Tolbiac foi un enfrontamento entre os francos, liderados por Clodoveo I, e os alamanos en 496. O topónimo Tolbiac ou Tulpiacum corresponde a unha cidade da antiga Galia, agora chamada Zülpich (Renania do Norte-Westfalia) preto de Colonia.Os historiadores, seguindo a Gregorio de Tours na súa Histoire des Francs, sitúana no ano 496, aínda que algunhas críticas recentes cren que tivo lugar en 506. Os francos gañaron e estableceron a súa hexemonía sobre os alamanos.[1]
| Batalla de Tolbiac | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||
| |||||||||||
| Belixerantes | |||||||||||
| Francos salios Francos ripuarios |
Alamanos | ||||||||||
| Líderes | |||||||||||
| Sigeberto o Coxo Clodoveo I |
Gibuldo † | ||||||||||
| Forzas en combate | |||||||||||
| 6 000 francos | ? | ||||||||||
Eventos
editarOs francos dividíronse en dous pobos veciños e aliados, os francos salios cuxo rei era Clodoveo I e os francos ripuarios cuxo rei era Sigeberto o Coxo e cuxa capital era Colonia. Os ripuarios tiñan por veciños aos terribles Alemanni, unha confederación de pobos xermánicos de igual poder que os francos. Alamanos e ripuarios tiveron frecuentes incidentes fronteirizos e multiplicáronse os saqueos e as incursións.
Primeira batalla
editar
Parece ser que no ano 496, os ripuarios sufriron unha verdadeira invasión e chamaron a Clodoveo na súa axuda. Clodoveo respondeu positivamente ao seu aliado e organizou un exército pero non debeu chegar a tempo, xa que Sigeberto tivo que defender Tolbiac sufrindo grandes perdas. Pouco máis se sabe, salvo que probablemente os ripuarios non foron de axuda nesta primeira batalla.
Segunda batalla
editarSuponse que Clodoveo chega pero aínda así en inferioridade numérica. Ao parecer Clodoveo considerou que podería perder a batalla e pensou en escapar. Despois invocou ao Deus único da súa muller Clotilde: "Deus de Clotilde, vén na miña axuda". Pouco despois os alamanos comezaron a retroceder xa que o seu líder acabara de caer morto. Os francos finalmente masacraron aos alamanos.
Conversión de Clodoveo
editarDise que Clodoveo atribuíu a súa vitoria ao voto que fixera de converterse ao cristianismo se gañaba coa axuda do Deus cristián: Clodoveo casara cunha princesa cristiá de Borgoña, chamada Clotilde. Clodoveo recibe entón o bautismo de San Remixio en Reims,[2] o 25 de decembro de 496. Este bautismo converteuse nun acontecemento significativo na historia de Francia, e case todos os reis franceses foron consagrados despois na catedral de Reims, ata 1825, cando o rei Carlos X de Francia accedeu ao trono.
Notas
editar- ↑ "Batalla de Tolbiac". Arts and Culture (en Castelán). Arquivado dende o orixinal o 16 de outubro de 2022. Consultado o 2022.
- ↑ Strauss (1854), p. 98
Véxase tamén
editarWikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Batalla de Tolbiac  |
Bibliografía
editar- Bordonove, Georges (2007). Les rois qui ont fait la France, Clovis et les Mérovingiens (en francés). París: Pygmalion Editions. ISBN 9782756400471.
- Rouche, Michel (1996). Clovis (en francés). París: Éditions Fayard. ISBN 2-213-59632-8.
- Settipani, , París, , (ISBN )., Christian (1989). Les Ancêtres de Charlemagne. Colección: Occasional Publications, vol. 16. Ed. F. Christiani. ISBN 2-906483-28-1.
- Strauss, Gustave Louis (1854). Moslem and Frank; or, Charles Martel and the rescue of Europe (en inglés). Londres.
- Werner, Karl Ferdinand (1984). Les Origines, avant l'an mil. Colección: Histoire de France, vol I (en francés). París: Librairie Arthème Fayard. ISBN 978-2-213-01486-9.