Batalla de Aylesford

A batalla de Aylesford ou Epsford (anglosaxón: Æȝelesford) foi unha batalla entre os britanos e os anglosaxóns rexistrada na Crónica anglosaxoa e a Historia Brittonum. Ambas as fontes coinciden en que involucrou aos caudillos Hengest e Horsa por unha banda e á familia de Vortigern pola outra, pero ningunha menciona quen gañou a batalla. Esta ocorreu preto de Aylesford en Kent.

Batalla de Aylesford
Tipo	batalla
Resultado	Incerto
Localización	Aylesford (pt)
Coordenadas	51°19′00″N 0°30′00″L
Líderes
Hengest Horsa † Posibelmente algún dos seguintes: Vortigern Vortimer Catigern †
Forzas
Descoñecidas Descoñecidas
[ Wikidata ]

Historia

A Crónica anglosaxoa (s. IX) menciona a batalla na entrada para o 455. Segundo o texto, os caudillos anglosaxóns Hengest e Horsa combateron contra Vortigern, rei dos britanos. Horsa atopou a morte, e Hengest e o seu fillo Oisc convertéronse nos reis de Kent:

Her Hengest 7 Horsa fuhton wiþ Wyrtgeorne þam cyninge, in þære stowe þe is gecueden Agællesþrep, 7 his broþur Horsan man ofslog; 7 æfter þam Hengest feng to rice 7 Æsc his sunu.

Neste ano Hengest e Horsa loitaron contra Wurtgern o rei no lugar ao que chaman Aylesford. Morrendo o seu irmán Horsa alí, Hengest, despois disto, tomou o reino co seu fillo Æsc.

A Historia Brittonum, escrita tamén no século IX, contén unha explicación distinta da batalla. Os capítulos 43-45 indican que o fillo de Vortigern, Vortimer, e non o propio Vortigern, se alzou contra os saxónse e se enfrontou a eles en catro batallas. A terceira destas batallas librouse "no Vao [inglés: Ford], chamado Epsford no seu idioma, e Set thirgabail no noso". Nesta batalla Horsa morreu, así como o irmán de Vortimer Catigern. A Historia non di quen gañou a batalla, dicindo especificamente que durante a campaña de Vortimer os saxóns "ás veces ampliaron as súas fronteiras mediante a vitoria, e outras veces foron conquistados e fixéronos retroceder". De acordo ao texto, os britanos expulsaron con éxito aos saxóns na cuarta batalla, librada "preto da roca na beira do mar gálico". Con todo, a morte de Vortimer pouco despois asegurou que a vitoria durase pouco. A explicación da Crónica anglosaxoa é igualmente desalentadora para os britanos, dicindo que eles foron forzados a abandonar Kent pola seguinte vitoria sanguenta de Hengest e Oisc en Crayford en 457.

Dúas tumbas de cámara do neolítico preto de Aylesford, Kit's Coty House e White Horse Stone, identifícanse na tradición local como os sitios onde enterraron a Catigern e Horsa respectivamente.

Véxase tamén

Bibliografía

• The Anglo-Saxon Chronicle: A Collaborative Edition. Vol. 3: MS. A. Cambridge. D.S. Brewer. ISBN 0-85991-103-9.