Barbara

Monique Andrée Serf, nada en París o 9 de xuño de 1930 e finada en Neuilly-sur-Seine o 25 de novembro de 1997, foi unha cantante francesa, máis coñecida como Barbara.

Barbara

Nome orixinal	(fr) Monique Serf
Biografía
Nacemento	(fr) Monique Andrée Serf 9 de xuño de 1930 17º distrito de París, Francia
Morte	24 de novembro de 1997 (67 anos) Neuilly-sur-Seine, Francia
Causa da morte	doenza cardiovascular
Lugar de sepultura	cemiterio de Bagneux, 4
Grupo étnico	Pobo xudeu
Actividade
Campo de traballo	Composición musical
Ocupación	actriz de cinema, artista discográfica, compositora, poetisa, cantautora, cantante, actriz de televisión
Período de actividade	1958 - 1997
Xénero artístico	Chanson
Pseudónimo literario	Barbara
Instrumento	Piano e voz
Selo discográfico	Universal Music Group Odeon La Voix de son Maître Decca Records Philips
Compañeiro profesional	Roland Romanelli (pt)
Obra
Arquivos en	Bibliothèque nationale de France
Premios
(1997)  Premio Victoire á interprete feminina (1994)  Premio Victoire á interprete feminina (1988)  Q1300258  Cabaleiro da Lexión de Honra

Traxectoria

Mentres Francia estaba ocupada polos nazis e baixo o goberno de Vichy, ela tivo que se refuxiar na pequena vila de Saint-Marcellin en Isère xa que a súa familia era de orixe xudía. Despois da guerra e xa volta á normalidade un veciño que era profesor de música animouna a cantar e deulle leccións para matizar a súa voz ao tempo que se inscribía na Escola Superior de Música e cantaba na Fontaine des Quatre Saisons, un cabaret moi popular en París.

De 1950 a 1952 residiu en Bruxelas e entrou en contacto co mundo artístico local, unha casa alugada para tal fin canta co acompañamento do piano cancións de Édith Piaf, Juliette Gréco e Germaine Montéro.

De regreso a París coñece a Jacques Brel e interpreta moitas das súas cancións, acode a pequenos cabarets onde se fai cun público pequeno pero fiel, sobre todo composto de estudantes do barrio latino. En 1957 volve a Bruxelas para gravar o seu primeiro disco. En 1961 faise popular ó pasar a actuar no Montparnasse, aínda así continúa actuando en pequenos clubs ata que pasa ó Théâtre des Capucines, onde captura a atención da audiencia e dos críticos cun repertorio novo, o éxito fixo que asinara un contrato coa Philips.

A súa poesía lírica, o seu aspecto dramático e a profunda emoción da súa voz asegúralle un público que a vai seguir durante trinta anos, «Ma plus belle histoire d'amour c'est vous», «L'aigle noir», «Nantes», «La solitude» e «Une petite cantate» son as cancións máis representativas desta época. En 1965, o seu álbum Barbara chante Barbara convértese nun grande éxito comercial e gaña o premio da Académie Charles Cros.

En 1969 rodou Madame de Albert Willemetz, onde Barbara interpreta a un travesti. En 1971 coprotagoniza con Jacques Brel o filme Franz, dous anos despois apareceu en L'Oiseau rare realizada por Jean-Claude Brialy. A súa derradeira actuación foi en 1977 en Je suis né à Venise de Maurice Béjart.